اثر کادمیوم بر روی مارکرهای استرس اکسیداتیو، محتوا و ترشح انسولین در جزایر لانگرهانس جدا شده از پانکراس موش صحرایی

کادمیوم یکی از آلاینده های زیست محیطی و صنعتی بسیار سمی است که به عنوان یک ریسک فاکتور مهم برای ایجاد دیابت شناخته شده است. نشان داده شده است که استرس اکسیداتیو به میزان زیادی با ایجاد دیابت و عوارض ناشی از آن در ارتباط می باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تاثیر کادمیوم بر پاسخ استرس اکسیداتیو و عملکرد ترشحی جزایر لانگرهانس پانکراس در موش های صحرایی می باشد.
موش های نر نژاد Sprague-Dawley در محدوده وزنی 260-230 گرم، به دو گروه کنترل و دریافت کننده کلرید کادمیومی تقسیم شدند. پس از انجام تست تحمل گلوکز داخل صفاقی (IPGTT) در روز 30، در پایان آزمایش پس از بیهوش کردن عمیق حیوانات، پانکراس آن ها جهت ایزوله کردن جزایر لانگرهانس جدا گردید و پارامترهای استرس اکسیداتیو، محتوای انسولینی و عملکرد ترشحی جزایر مورد ارزیابی قرار گرفت.
افزایش معنی داری در گلوکز خون و کاهش معنی داری در وزن بدن، انسولین خون، محتوا و ترشح انسولین جزایر پانکراس در پاسخ به غلظت های مختلف گلوکز در گروه دریافت کننده کادمیوم نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید (05/0p<). یافته های مربوط به پارامترهای استرس اکسیداتیو نشان داد که کادمیوم منجر به افزایش معنی داری در سطح بافتی MDA و کاهش معنی داری در GSH و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان در بافت پانکراس شد (05/0p<).
استنتاج: این داده ها نشان داد که کادمیوم منجر به افزایش استرس اکسیداتیو در بافت پانکراس گردیده است که می تواند یکی از عوامل موثر در کاهش سنتز و ترشح انسولین در سلول های بتای پانکراس باشد.