میزان شیوع و شدت آلودگی نشخوارکنندگان به دیکروسلیوم دندریتیکم در سه استان ساحلی دریای خزری

دیکروسلیوم دندریتیکم، ترماتود کوچک کبدی در طیف گسترده ای از میزبان های اصلی بخصوص نشخوارکنندگان و انسان زندگی می کند. ابتلا به این ترماتود دیژن به دلیل حذف مستقیم کبدهای آلوده در بازرسی کشتارگاهی، باعث ضرر و زیان اقتصادی شدیدی می گردد. نظر به اهمیت آلودگی در ایران، هدف از بررسی حاضر تعیین میزان شیوع و شدت آلودگی گاو و گوسفند به دیکروسلیوم در سه استان خزری شامل، گیلان، مازندران و گلستان بود.
بدین منظور در هر استان 4 شهر و در هر شهر 4 روستا انتخاب شد. در کل 1344 نمونه مدفوع از گاو و گوسفند (2×672) اخذ و آزمایش گردید. در هر نمونه تعداد تخم در گرم مدفوع (E.P.G) براساس روش شناورسازی تعیین شد.
در هر استان شیوع آلودگی به دیکرسلیوم در گوسفند حدود 4 تا 5 برابر گاو بود. متوسط آلودگی در استان گیلان برابر با 36.21% در گوسفند و 9.37%در گاو بود. میانگین آلودگی در گوسفند و گاو در استان مازندران به ترتیب 21.35%و 4.16% و بیشترین میزان شیوع در هر دو میزبان مربوط به چالوس و نور بود. متوسط آلودگی گوسفند و گاو در استان گلستان به ترتیب 87/6%و 87/1% بود. اگر چه میانگین تعداد تخم دیکروسلیوم در هر گرم مدفوع در گوسفندان گیلان، مازندران و گلستان به ترتیب 20.81، 6.76 و 2.44 بود ولی در گاو به ترتیب 6.86، 2.28 و 1.5 گزارش گردید.
نتیجه گیری نهایی: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد، نه تنها میزان شیوع آلودگی که شدت آلودگی به دیکروسلیوم همواره در گوسفند بالاتر از گاو است، همچنین بیشترین میزان آلودگی در هر دو میزبان مربوط به استان گیلان است که حدود دو برابر استان مازندران می باشد. بنابراین با توجه به شیوع بیشتر آلودگی در دو استان اخیر و اهمیت گوسفند در پراکنش آلودگی ضرورت دارد تدابیر شدید کنترلی با ارائه برنامه ای مدون در مناطق مورد نظر صورت پذیرد.