کاربست رشد هوشمند در طراحی بافت های فرسوده شهری از دیدگاه متخصصین و مردم، نمونه موردی: محله فرحزاد تهران

شهرها به مثابه موجودات زنده برای ادامه حیات، نیازمند تجدید بافت های فرسوده خود و جایگزینی سلول های کهنه با سلول های نو هستند. در روند نوسازی بافت های فرسوده نه تنها ساختمان های نو دائما در مسیر جایگزینی با ساختارهای فرسوده شهری هستند، بلکه تجدید حیات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز به تبع از تغییرات کالبدی در متن شهر صورت می پذیرد. مضافا این که مخاطرات طبیعی همانند زلزله، ضرورت تسریع چنین روندی را ایجاب می نماید. از این رو، در پژوهش حاضر، رشد هوشمند شهری برای بازگرداندن حیات مدنی به بافت های فرسوده با در نظر گرفتن ابعاد زیست محیطی، عملکردی و موضوعات اجتماعی و اقتصادی علاوه بر جنبه کالبدی در این بافت ها پیشنهاد شده است. هدف این پژوهش توجه به مشکلات بافت های فرسوده و امکان استفاده از این بافت ها برای رفع نیازها و کمبودهای آینده شهروندان از طریق پیاده سازی اصول رشد هوشمند در نوسازی این گونه بافت ها می باشد. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی در بستری از مطالعات کتابخانه ای و نیز روش دلفی برای استخراج متغیرها و نرم افزار SPSS برای تحلیل داده های آماری، بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که توجه به مولفه های «تقویت دسترسی پیاده»، «حفاظت از ساختمان های با ارزش و تاریخی محدوده»، «تقویت خوانایی» و «توجه به وضعیت و معیشت اقتصادی ساکنان» با بیشترین ضریب همبستگی، در طرح نوسازی بافت فرسوده محله فرحزاد مبتنی بر اصول رشد هوشمند موثر خواهند بود.