بررسی رابطه حس دلبستگی به مکان و پیاده روی به منظور بهبود سطح سلامت در محله، نمونه موردی: محله مطهری شهر مشهد

پیاده روی به عنوان مهم ترین بخش فعالیت بدنی در بهبود سطح سلامت تاثیرگذار است. برنامه ریزی و طراحی درست و هدفمند می تواند به این مهم کمک نماید. این نوع برنامه ریزی و طراحی عمدتا در سطح محله مطرح می شوند. حس دلبستگی فرد به مکان زندگی به عنوان موضوعی مهم و مورد پذیرش اکثر متخصصین می تواند بر پیاده روی ساکنین در سطح محله تاثیرگذار باشد. بررسی این رابطه و تحلیل آن هدف این مقاله می باشد. در این نوشتار به دلیل سنجش ارتباط و تعامل عاطفی مثبت انسان با مکان در واقع حس دلبستگی به مکان که یکی از مفاهیم حس مکان است، بررسی می شود. به منظور کشف روابط همبستگی میان متغیرها در این پژوهش از شیوه پرسش گری استفاده شده است. لذا نمونه ای 200 نفری از ساکنین محله مطهری شهر مشهد به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج تحلیل پرسش نامه ها نشان می دهد، میان میزان پیاده روی و حس دلبستگی به مکان ساکنین محله رابطه معنی داری موجود نیست در صورتی که میان هدف از پیاده روی و حس دلبستگی به مکان رابطه معنی دار موجود است. این موضوع به این معنی است که هر چه فرد حس دلبستگی بیشتری نسبت به محله خود داشته باشد به میزان بیشتری به صورت اختیاری در سطح محله پیاده روی انجام می دهد. لذا حس دلبستگی به مکان عامل مهمی در طراحی یک محیط است. شناسایی شاخص های مرتبط با حس دلبستگی مکان در ارتباط با پیاده روی به طراحان در طراحی محله کمک می نماید.