امنیت غذایی و عوامل اقتصادی مرتبط با آن در زنان سالمند روستایی

در دوره سالمندی نیاز به غذا از جمله نیازهای فیزیولوژیک انسان است که نبود آن هستی این افرادرا به خطر می اندازد. در این میان دستیابی به امنیت غذایی برای زنان سالمند تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله عوامل اقتصادی قرار دارد. در تحقیق حاضر به تحلیل عوامل اقتصادی موثر در امنیت غذایی زنان سالمند پرداخته شده است.
پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر زنان سالمند روستاهای شهرستان زنجان می باشد. 247 نفر از زنان سالمند به روش سیستماتیک انتخاب و پرسش نامه با پرسش از زن سالمند تکمیل شد. اگر ابهامی برای پاسخ دهی به سوالات ایجاد می شد توضیحات تکمیلی ارائه می شد. برای محاسبه میزان امنیت غذایی از روش مقیاس ناامنی غذایی (HFIAS) استفاده شده است.
نتایج تحقیق نشان می دهد، تنها 9/10 درصد زنان سالمند دارای امنیت غذایی بوده و عوامل اقتصادی متراژ مسکن، کیفیت مسکن، میزان اراضی باغ، میزان اراضی آبی، میزان اراضی دیم، میزان پس انداز، کمک های مالی فرزندان، تعداد دام کوچک، تعداد دام بزرگ، بار تکفل، برخورداری از تسهیلات بانکی، تعداد مراجعه به شهر و فاصله از مرکز خرید مواد غذایی با امنیت غذایی زنان سالمند روستایی ارتباط داشته است.
زنان سالمند در محدوده مورد مطالعه دارای ناامنی غذایی بالایی بوده و مهم ترین عامل اقتصادی مرتبط با کاهش ناامنی غذایی زنان سالمند مالکیت بر اراضی دیم و آبی و باغات می باشد. جهت کاهش ناامنی غذایی زنان سالمند سیاست های تحت پوشش قرار دادن این قشر از سبدهای غذایی متناسب با شرایط سنی و بهبود سلامت روانی آن ها باید مدنظر قرار گیرد.