سازوکار گسله پیشانی کوهستان (MFF) زاگرس در طول جغرافیایی 46 تا 5/48 درجه شرقی

زمین ساخت زاگرس به خاطر پوشش لایه های نمک در پوسته به گونه ای است که حتی زمین لرزه های بزرگ نیز به ندرت به صورت گسیختگی به سطح می رسند و رخنمون دارند. از این رو عوارض گسله های فعال به آسانی امکان پذیر نیست. مناسب ترین روش مطالعه گسله ها در این گونه موارد استفاده از تکنیک های زلزله شناسی است. از اهداف مهم مشترک زلزله شناسان و زمین شناسان پی بردن به سازوکار گسله ها و شناخت گسله مسبب زمین لرزه است. از این رو حل سازوکار کانونی به روش های مختلفی در مناطق گوناگون انجام می گیرد. در این مطالعه با روش شبیه سازی شکل موج اقدام به حل سازوکارهای کانونی زمین لرزه ها در پهنه گسله پیشانی کوهستان شده است و به دنبال آن با روش برگردان حل های صورت گرفته به حل و بررسی وضعیت تنش و شناخت صفحات گسلی منطقه پرداخته شده است. برای تعیین میزان صحت و درستی سازوکارهای کانونی به دست آمده از روش پلاریته (اولین رسید موج) نیز استفاده شده است. روندهای غالبی که به عنوان صفحه گسلی همخوان با تانسور تنش انتخاب شده است به دو دسته خاوری- باختری و شمال باختری تقسیم بندی شده اند. آن دسته از روندهای خاوری- باختری با شیب رو به شمال همخوان با گسله پیشانی کوهستان هستند. همین روندها با شیب رو به جنوب در این منطقه تاکنون به نقشه در نیامده است. روندهای خاوری– باختری خود به دو دسته پر شیب دارای مولفه افقی بیشتر و کم شیب با مولفه شاقولی بیشتر تقسیم شده اند.