بررسی پیرامتنیت در کتاب«سوموکاری که نمی توانست چاق شود» اثر اریک امانویل اشمیت

آثار ادبی به علت اینکه تنها با متن نمایان نمی شوند، همواره با عناصر تصویری یا زبانی دیگری نیز همراه هستند که مکمل متن اصلی محسوب می شوند و می توانند بر فهم خواننده در خصوص محتوای اصلی متن اثرگذار باشند. این عناصر که بر اساس قرن ها، انتشارات، نویسندگان، مردم و فرهنگ ها تغییر می کنند، توسط ژراژ ژونت که در اثر خود به نام «آستانه ها» مطالعه گسترده ای را به این موضوع اختصاص داده است، «پیرامتن ها» نامیده شده اند.
از آنجایی که مفهوم «پیرامتنیت» موضوع جدیدی است که تاکنون به آن توجه کافی نشده است و از آنجایی که آثار اریک امانویل اشمیت سرشار از وجود پیرامتنیت هستند، این مقاله با پرداختن به یکی از این آثار تلاش می کند تا مساله چیستی و چرایی را که همواره در رابطه بین ادبیات و پیرامتنیت وجود دارد، نشان دهد. بنابراین ما در این مقاله با پرداختن به «درون متن ها» در رابطه با آثار ادبی تلاش می کنیم تا نشان دهیم که انتقال معنا تنها به متن اصلی خلاصه نمی شود و پیرامتن ها را نیز شامل می شود و با انتخاب کتاب سوموکاری که نمی توانست چاق شود به عنوان منبع مورد مطالعه، به این موضوع خواهیم پرداخت که چگونه پیرامتن ها در این اثر ظاهر می شوند و چه اثری بر فهم و تفسیر کتاب دارند.