اثر تجویز توام لوواستاتین و اسیدفولیک بر اختلالات شناختی ناشی از تخریب دو طرفه هسته قاعد های ماینرت در موش صحرائی نر بالغ مدل بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر یکی از شایع ترین بیماری های نورودژنراتیو مغز است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر لوواستاتین و اسید فولیک بر تخریب دو طرفه هسته قاعده ای مگنوسلولاریس موش های صحرایی مدل بیماری آلزایمر انجام شد.
در این مطالعه تجربی، 56 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 8 گروه هفت تائی تقسیم شدند: گروه شاهد (دست نخورده)، گروه تخریب Nucleus Basalis Magnocellularis (NBM)(تخریب دو طرفه هسته NBM با القای جریان الکتریکی 5/. میلی آمپر به مدت 3 ثانیه)، گروه شاهد تخریب (ورود الکترود به هسته NBM بدون القای جریان الکتریکی)، گروه تخریب تحت تیمار با لوواستاتین (mg/kg 1)، گروه تخریب تحت تیمار با اسیدفولیک (mg/kg 5)، گروه تداخل لوواستاتین- اسید فولیک، گروه 5٪Dimethyl sulfoxide (DMSO) (تخریب NBM + DMSO 5%)، گروه سالین (تخریب NBM+ سالین). در آزمون های اکتساب و یادآوری دستگاه ماز شعاعی هشت بازویی، الگوهای ورود به بازوها برای محاسبه خطای حافظه کارکردی، خطای حافظه مرجع و زمان سپری شده در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.
آنالیز آماری یافته ها نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و گروه تخریب در پارامترهای خطای حافظه مرجع، کارکردی و زمان سپری شده وجود دارد (001/0˂P). تجویز توام لوواستاتین و اسیدفولیک منجر به کاهش خطای حافظه مرجع، کارکردی و مدت زمان سپری شده در دستگاه ماز شعاعی هشت بازوئی در مقایسه با گروه تخریب گردید (05/0 ˂P).
طبق نتایج بدست آمده تجویز توام اسیدفولیک – لوواستاتین اثر مثبتی بر حافظه فضایی موش های آلزایمری القاء نمود.