مقایسه ساختار و محدوده وای روا نپزشکی قانونی ایران و کشورهای اروپایی

هدف این مطالعه بررسی ساختار و عملکرد بخش های منتخب روان پزشکی قانونی اروپا و مقایسه آن ها با بخش های روان پزشکی قانونی ایران بر مبنای پتانسیل و امکانات موجود در کشور است.
ابتدا یک مطالعه کیفی به شیوه بیان تجربیات از روان پزشکان سازمان انجام و سپس ساختار بخش های روان پزشکی قانونی در کشورهای اروپایی مطالعه شد. این کار با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی، مقالات علمی و کتب مرتبط انجام و نحوه فعالیت آنان با مکاتبات انجام شده از طریق پست الکترونیک و تماس تلفنی بررسی گردید. فرم های پبت اطلاعات که شامل مواردی چون طیف خدمات ارائه شده، نحوه فعالیت ها و پتانسیل نیروی انسانی در سیستم روان پزشکی قانونی هر یک از کشورهای منتخب بود بر اساس این اطلاعات تکمیل شد.
نحوه بررسی بیماران، اقدامات درمانی و توان بخشی و مراقبت های پس از ترخیص در بیشتر کشورهای اروپایی مطالعه شده مشابه است. مشاهده رفتار و تعاملات اجتماعی بیمار، از مهم ترین ابزارهای تشخیصی به شمار می رود. تمرکز فعالیت های روان پزشکی قانونی در اروپا، بر موضوعات کیفری است: تشخیص میزان خطرناک بودن، درمان و توان بخشی مجرمان مبتلا به اختلالات روانی. امکانات تشخیصی جامع تر در روان پزشکی قانونی اروپا و وجود بیمارستان های حفاظت شده قضایی یا دپارتمان های ویژه در بیشتر کشورهای اروپایی اصلی ترین تفاوت های اساسی را با سیستم روان پزشکی قانونی ایران ایجاد می کند.
علیرغم وجود تفاوت هایی در نوع عملکرد سیستم روان پزشکی قانونی اروپایی، شباهت های بسیاری در شیوه معاینه و ارزیابی روانی بیماران، امکانات تشخیصی و درمانی و شیوه ارائه گزارش به دادگاه دیده می شوند. عملکرد سیستم ایرانی به سبب عواملی چون نبود امکانات بستری در بخش ویژه یا بیمارستان قضایی و ارتباط محدود با بیماران زندانی و دادگاه ها، در مقایسه با سیستم اروپایی کارایی کمتری دارد. برای بهبود شرایط، کشور ما باید اقداماتی از قبیل ایجاد بخش های ایمن در زندان ها و بیمارستان های روان پزشکی کشور، داشتن برنامه های درازمدت برای تاسیس بیمارستان ویژه، استفاده از ابزار متداول و استاندارد ارزیابی خطر و تاسیس درمانگاه های پیگیری و خانه های پرستاری برای مراقبت های پس از ترخیص بیماران انجام دهد.