بهینه سازی استفاده از شربت ذرت برای تولید اندوگلوکانازII نوترکیب در مخمر متیل دوست Uncorrected Proof//

سلولاز یکی از آنزیم های صنعتی است که با اقبال جهانی به تولید بیواتانول نسل دوم، تولید و استفاده از آن بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. سلولاز توسط ارگانیسم های متعددی همچون قارچ ها، باکتری ها، حشرات و گیاهان تولید می شود. با افزایش در مصرف این آنزیم و لزوم کاهش قیمت آنزیم برای تولید بیواتانول نسل دوم، تولید نوترکیب این آنزیم مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه با بررسی شربت ذرت به عنوان منبع نیتروژن اصلی و همچنین منبع کربن دوم پس از گلیسرول، محیط کشت نیمه معینی برمبنای محیط کشت نمکی SYN6 طراحی شده است. سپس تولید زیست توده و تولید یکی از انواع پرکاربرد از آنزیمهای سلولاز به نام اندوگلوکانازII در مخمر متیل دوست هانسنولا پلیمورفا (ه. پلیمورفا) بهینه شده است. طراحی آزمایشات با روش یک فاکتوری انجام شده است و بهینه سازی با روش شناسی رویه پاسخ صورت پذیرفته است. نتایج آزمایشات نشان داده است که شربت ذرت در درصد وزنی حجمی 5/5% و 15/6% به ترتیب نقاط بهینه تولید زیست توده و تولید آنزیم اندوگلوکاناز هستند. شرایط بهینه محیط جدید در مقایسه با محیط SYN6 تولید زیست توده را 4/41% و تولید آنزیم نوترکیب را 7/69% افزایش داده است.