نیم نگاهی به جنبه های تعلیمی شعر حافظ از منظر نظریه ی روایت شنو

هدف مقاله ی حاضر، آن است که با استفاده از نظریه ی روایت شناسی و با تاکید بر روایت شنو، نشان دهد، شعر حافظ در کلیت خویش، چونان یک اثر روایی است که در آن با بیان غیر خطی رخدادهای راستینی از زندگی بشری مواجهیم؛ رخدادهای مکرری چون جدال ناتمام رند و صوفی، عهد الست، پذیرش بار امانت الهی و اتفاقات متعاقب آن و...که همگی با صراحت و قدرت، در بستر زمان دوری ، آشکار شده است.در این مقاله، نخست بر روی خاصیت روایی شعر حافظ، تامل کرده ایم و سپس بر مبنای نظریه ی روایت شناسی، نشان داده ایم که ساختار روایی شعر حافظ ،می تواند به قلمرو شعر تعلیمی نیز تعلق داشته باشد .توجه ژرف و بنیادین حافظ، به روایت شنو، از آن روست که در پی القای مفهوم یا آموزش و تعلیم اندوخته ای است .دراین مقاله، بعد از گزارش اقسام روایت شنوها در شعر حافظ، به این نتیجه می رسیم که شعر حافظ، جدای از ابعاد عمومی تعلیمی خویش ، روایت گر مناسبات نظام تک صدایی و چند صدایی است و با غور و ژرف کاوی خاص خویش، آموزه های لازم را برای انتخاب یکی از این دو مسیر، در اختیار مخاطب خود قرار می دهد.این پژوهش، به روش تحلیلی-توصیفی، بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، انجام شده است