بررسی ارتباط کیفیت زندگی و خودکار آمدی در بیماران تحت جراحی پیوند عروق کرونر بستری در بیمارستان های تامین اجتماعی تهران

ارتقای کیفیت زندگی یکی از فاکتورهای اصلی تعیین کننده اثربخشی جراحی های بای پس عروق کرونر به شمار می رود. خودکارآمدی زمینه را برای بهبود بیماری، پیشگیری از عود و افزایش کیفیت زندگی فراهم می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی ارتباط خودکارآمدی و کیفیت زندگی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر بود.
این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1395 بر روی 255 بیمار تحت جراحی پیوند عروق کرونر در بیمارستان های تامین اجتماعی شهر تهران انجام شد. گردآوری داده ها از طریق 3 پرسش نامه شامل داده های دموگرافیک، سنجش کیفیت زندگی مک نیو و پرسش نامه خودکارآمدی عمومی انجام گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری t مستقل، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون از طریق نرم افزار SPSS-v22 تحلیل شد.
9/12 درصد نمونه های پژوهش دارای کیفیت زندگی ضعیف بودند و 1/78 درصد آنان وضعیت متوسط داشتند. وضعیت خودکارآمدی 6/77 درصد متوسط و 4/22 درصد بالا بود. نتایج نشان داد که همبستگی مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی و کیفیت زندگی وجود داشت (001/0p=،327/0=r). بر اساس نتایج مدل رگرسیونی، 15 درصد کیفیت زندگی و 23 درصد خودکارآمدی افراد بر اساس متغیرهای دموگرافیک قابل تبیین بود (05/0>p).
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اکثر نمونه های پژوهش دارای کیفیت زندگی و خودکارآمدی متوسط بودند و بین کیفیت زندگی و خودکارآمدی ارتباط معنی داری وجود داشت. بر این اساس، لازم است مداخلات آموزشی توسط کادر بالینی برای ارتقای خودکارآمدی بیماران طراحی و اجرا شود و از این طریق زمینه برای بهبود کیفیت زندگی آنان فراهم آید.