تاثیر تغییرپذیری تمرین در اکتساب و یادگیری دقت پرتاب از بالای شانه در کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم

هدف این پژوهش بررسی اکتساب و یادگیری دقت پرتاب از بالای شانه در کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم در شرایط تمرین ثابت، متغیر قالبی و متغیر تصادفی بود.
پژوهش حاضر نیمه تجربی بود. جامعه آماری این پژوهش کودکان دختر و پسر 5 تا 7 سال دارای اختلالات طیف اتیسم شهرستان دره شهر بودند که 18 کودک به روش در دسترس انتخاب و سپس بر اساس نمرات پیش آزمون در سه گروه تمرین ثابت، تمرین متغیر قالبی و تمرین متغیر تصادفی قرار گرفتند. شرکت کنندگان در سه جلسه مداخله شرکت کردند. تکلیف شرکت کننده ها مهارت دقت پرتاب از بالای شانه به سمت هدف هایی بود که در فاصله 3 متری از افراد بر روی دیوار ترسیم شده بود. گروه تمرین ثابت با هدفی به ابعاد 60 در 60 و گروه تمرین متغیر قالبی و متغیر تصادفی به اهدافی به ابعاد 30 در 30 ، 60 در 60 و 90 در 90 سانتی متر پرتاب از بالای شانه تمرین نمودند. مرحله اکتساب شامل شامل 6 دسته کوشش 6 تایی در طی 3 روز بود. پس از 24 ساعت آزمون یادداری و آزمون انتقال 10 دقیقه پس از آزمون یادداری با تغییر در اندازه هدف به عمل آمد.
نتایج در مرحله اکتساب نشان داد که سه گروه تمرینی از لحاظ تغییرپذیری در اجرای خود پیشرفت داشتند اما تفاوت معنی داری نشان ندادند (5 0/0 ≤P). در مرحله یادداری گروه تمرینی ثابت بهتر عمل کردند (5 0/0 ≥P) ولی در مرحله انتقال سه گروه تمرینی قادر به انتقال مهارت خود به شرایط جدید نبودند (5 0/0 ≤P).
بر اساس یافته های این پژوهش، استفاده از تمرین ثابت در کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم می تواند به طور موثری در یادگیری تکلیف پرتاب از بالای شانه تاثیر داشته باشد. همچنین اصل ویژگی تمرین در افراد دارای اختلالات طیف اتیسم نیز مورد تایید قرار می گیرد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر به مربیان و افرادی که با کودکان دارای اختلالات طیف اتیسم سروکار دارند پیشنهاد می شود در آموزش مهارت های حرکتی به این کودکان از تمرین به روش ثابت استفاده کنند.