بررسی اثر اسانس گشنیز بر پرش های القاء شده با نالوکسان در موش های سوری وابسته به مورفین

گشنیز خواص مختلف فارماکولوژیک همچون اثرات ضد درد، ضدالتهاب و ضد استرس را دارا است. ازاین رو، در این مطالعه اثر اسانس گشنیز بر پرش های القاء شده با نالوکسان در موش های سوری وابسته به مورفین بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی از 60 موش سوری نر آلبینو استفاده شد. حیوانات به 10 گروه 6 تایی شامل گروه های کنترل یا حامل (ml/kg،i.p. 10)، کلونیدین (mg/kg،i.p. 5/3) و دوزهای مختلف اسانس گشنیز (mg/kg،i.p. 400،600 و 800) تقسیم بندی شدند. برای ایجاد تلورانس و وابستگی به مورفین، موش ها توسط برنامه 4 روزه مورفین (به ترتیب برابر mg/kg،i.p. 50، 50، 75 و 50) را دریافت نمودند. در روز آخر موش ها بعد تزریق تک دوز مورفین (mg/kg،i.p. 50)، نالوکسان (mg/kg،i.p. 5) را دریافت نموده و تعداد پرش آن ها در طی 30 دقیقه ثبت شد.
نتایج نشان داد که تمام دوزهای اسانس گشنیز و کلونیدین در مقایسه با گروه کنترل در هر دو مرحله تلورانس و وابستگی سبب کاهش تعداد پرش در موش های وابسته به مورفین می شوند (001/0P<). همچنین، در مرحله تنها دوز بالا (mg/kg 800) و هر سه دوز اسانس به ترتیب بهتر از کلونیدین سبب کاهش تعداد پرش در مراحل تلورانس و وابستگی شدند.
با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه احتمالا لینالول موجود در اسانس گشنیز سبب کاهش تعداد پرش در مراحل تلورانس و وابستگی به مورفین در موش های وابسته به آن می شود. البته جهت تعیین مکانیسم دقیق گشنیز نیاز به مطالعات بیشتری است.