بررسی تاثیر ارتقای فعالیت جسمانی براساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده درکنترل فشارخون بیماران مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به مراکز بهداشتی روستایی شهر رشت در سال 1393

زندگی بدون تحرک و فعالیت فیزیکی به عنوان یکی از عوامل اصلی و اصلاح شدنی بیماری های قلبی مطرح است. این پژوهش با کاربرد تئوری رفتار برنامه ریزی شده به اجرای برنامه ای آموزشی برای ارتقای فعالیت جسمانی بیماران پرفشاری خون پرداخته است.
مطالعه نیمه تجربی روی 150 نفر از بیماران مبتلا به پرفشاری خون مراجعه کننده به مراکز شماره 13 و 14 رشت در 2 گروه مداخله و کنترل انجام شد. ابزار پژوهش پرسش نامه استاندارد GPAC و پرسش نامه مرتبط با فعالیت جسمانی براساس تئوری رفتار برنامه ریزی شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
میانگین سنی افراد 56/08 سال بوده که 76% از جامعه پژوهش زن و 24% مرد بودند. میانگین و انحراف معیار میزان فعالیت جسمانی MET/MIN/WEAK در 5 قسمت میزان فعالیت جسمانی کلی، فعالیت جسمانی در کار، فعالیت جسمانی در جابه جایی، فعالیت جسمانی اوقات فراغت و نشسته بررسی شد. نتایج نشان داد 2 گروه قبل از انجام مداخله آموزشی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشتند و پس از آن در گروه مداخله افزایش معنی داری در میزان فعالیت جسمانی کلی، فعالیت جسمانی در زمان کار و فعالیت جسمانی در زمان نشسته بودن و کاهش فشارخون سیستولی و دیاستولی بیماران دیده شد (0/05>P).
افزایش انجام فعالیت جسمانی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون در کیفیت رفتارهای خودمراقبتی آنان موثر بوده و در سطح جامعه لزوم آموزش در این مقوله برای ارتقای سبک زندگی سالم احساس می شود.