تاثیر نیتروژن و سیلیسیم بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک دانهال های پسته در شرایط شور

برای بررسی تاثیر نیتروژن و سیلیسیم در شرایط شور برخی ویژگی های فیزیولوژیک دانهال های پسته (.Pistacia vera L) رقم بادامی ریز زرند، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام شد. تیمارها شامل نیتروژن (0، 60 و 120 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک از منبع نیترات آمونیم)، سیلیسیم (0، 1 و 2 میلی مولار از منبع اسید سیلیسیک) و شوری (0، 1500 و 3000 میلی گرم کلرید سدیم و کلرید کلسیم در کیلوگرم خاک به‏ترتیب به نسبت دو به یک) بودند که در انتهای آزمایش میانگین شوری هایی به ترتیب برابر با 0/3، 7/9 و 9/20 دسی زیمنس بر متر ایجاد نمودند. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش مقدار نسبی آب برگ و افزایش نشت یونی گردید، اما کاربرد دو میلی مولار سیلیسیم باعث افزایش 28 درصدی مقدار نسبی آب برگ و کاهش نشت یونی گرید. هم‏چنین مصرف توامان 60 میلی گرم نیتروژن در کیلوگرم خاک و دو میلی مولار سیلیسیم غلظت پرولین را 36 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین مقدار قندهای محلول برگ در شرایط شور با مصرف دو میلی مولار سیلیسیم حاصل شد که نسبت به شاهد، بیش از دو برابر افزایش یافت. هم چنین به‏رغم این‏ که تنش شوری غلظت عناصر آهن، منگنز و روی شاخساره را کاهش معنا دار داد، ولی با مصرف نیتروژن و سیلیسیم غلظت این عناصر افزایش معنا دار یافتند. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، می توان نتیجه گرفت که در شرایط شور، مصرف توامان نیتروژن و سیلیسیم از طریق بهبود ویژگی های فیزیولوژیک، توانایی دانهال‏های پسته را در تحمل تنش شوری افزایش داد.