اثرات سطوح مختلف پربیوتیک جیره بر شاخص های رشد و برخی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی در ماهی دانیو گورخری (Danio rerio)
هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک گالاکتوالیگوساکارید بر رشد و شاخص های ایمنی غیراختصاصی ماهی دانیو گورخری (Danio rerio) بود. تعداد 420 قطعه ماهی 1/0± 45 میلی گرم) به طور کاملا تصادفی در چهار تیمار با سه تکرار در آکواریوم ها توزیع شده و با چهار جیره آزمایشی حاوی صفر، 5/0، 1 و 2 درصد پربیوتیک به مدت 8 هفته غذادهی شدند. در پایان دوره شاخص های رشد، کارایی مصرف جیره (وزن نهایی، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی) و نیز شاخص های ایمنی غیراختصاصی (سطوح ایمونوگلوبولین کل، پروتئین کل و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز) بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد استفاده از سطوح مختلف گالاکتوالیگوساکارید اثر معنی داری بر شاخص های رشد نداشت (05/0P>). همچنین بررسی شاخص های ایمنی غیر اختصاصی نشان داد که استفاده از سطوح 5/0 و 2 درصد گالاکتوالیگوساکارید باعث افزایش معنی دار ایمونوگلوبولین کل گردید (05/0P<). بررسی میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز موید این است که سطح 2 درصد پربیوتیک باعث افزایش معنی دار فعالیت آلکالین فسفاتاز شد (05/0P<). میزان پروتئین کل نیز نشان داد که هر سه سطح گالاکتوالیگوساکارید باعث افزایش معنی دار میزان پروتئین کل می شود (05/0P<). با توجه به این نتایج به نظر می رسد استفاده از سطوح بالای گالاکتوالیگوساکارید (2 درصد) باعث افزایش شاخص های ایمنی غیراختصاصی در ماهی دانیو گورخری می شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.