بررسی موانع ایمنی عابران پیاده و محدودیت های پیاده روی در تهران- مطالعه کیفی

امروزه ایجاد محیط مناسب و ایمن برای تردد عابران موردتوجه خاص برنامه ریزان حمل ونقل شهری قرار دارد. پیاده روی ساده ترین و طبیعی ترین شکل جابجایی است و برای سلامتی، کاهش آلودگی هوا و کاهش ترافیک توصیه می شود، اما چالش های بسیاری در این حوزه وجود دارد. مطالعه باهدف بررسی موانع ایمنی عابران پیاده و محدودیت های پیاده روی در تهران اجرا شد.
مطالعه با روش کیفی و از طریق انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با 30 نفر از شهروندان شهر تهران در مناطق مختلف تهران انجام گرفت. ملاحظات اخلاقی مطالعه شامل معرفی پژوهشگر، ذکر انگیزه انجام مطالعه، محرمانه ماندن نام مصاحبه شونده و اخذ رضایت مصاحبه شونده جهت ضبط مکالمات بود. مصاحبه ها، پس از پیاده سازی به روش تحلیل محتوا مورد تحلیل قرار گرفتند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود و افراد در گروه های سنی مختلف از عابران پیاده و هم رانندگان انتخاب شدند. جهت اعتبار داده ها از معیارهای مقبولیت، انتقال پذیری، همسانی یا قابلیت تصدیق و تایید پذیری یا قابلیت اعتماد استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDA نسخه 10 تحلیل شدند.
هفت موضوع اصلی شامل عوامل کالبدی- فضایی، ایمنی، امنیت، فرهنگی، قوانین پشتیبان حقوق عابران، فیزیولوژیک و رفتاری و اقلیمی از مطالعه استخراج شد.
بر پایه یافته های مطالعه، تفکیک دقیق و صحیح مسیر عابر پیاده از سواره، ایمن سازی مسیر حرکت پیاده، کف سازی مناسب و برداشتن موانع در پیاده روها، ایجاد مبلمان شهری، افزایش جاذبه های شهری، بهسازی محیط زیست و ایجاد فضای تمیز و مطلوب، ایجاد پل های استاندارد روگذر و زیرگذر عابران پیاده می تواند برافزایش پیاده روی و ایمنی عابران پیاده تاثیر مثبت داشته باشد.