بررسی شاخص های مورفولوژیک و فیزیولوژیک سبزفرش های چایر (Cynodon dactylon [L.] Pers. California Origin)، چمانواش بلند(Festuca arundinacea Schreb.) و آمیخته بذری آن ها در شرایط تنش خشکی

سبزفرش ها مهم ترین گیاهان پوششی در فضای سبز هستند. محدودیت دسترسی به آب، یکی از مهم ترین عامل های محدود کننده محیطی و تنش خشکی یکی از مهم ترین تنش هایی است که از رشد گیاهان جلوگیری می کند. این تنش با ایجاد نابسامانی در تعادل بین تولید گونه های فعال اکسیژن و فعالیت های دفاع آنتی اکسیدانی گیاه، تنش اکسایشی ایجاد می کند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک سبزفرش های چایر، چمانواش بلند و آمیخته بذری آن ها در شرایط کم آبی بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با تیمار آبیاری در چهار سطح 100%، 75%، 50% و 25% ظرفیت مزرعه روی سبزفرش های چایر، چمانواش بلند و آمیخته بذری آن ها (%20 چایر و 80% چمانواش بلند) در چهار تکرار انجام شد. نتیجه ها نشان داد که با کاهش سطح آبیاری، کیفیت ظاهری، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه و مقدار کلروفیل در سبزفرش های چایر، چمانواش بلند و آمیخته آن ها کاهش یافت. مقدار پرولین و آنزیم پراکسیداز سبزفرش ها با کاهش سطح های آبیاری ظرفیت مزرعه روند افزایشی نشان داد. مقدار فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و آسکوربات پراکسیداز در سبزفرش ها ابتدا با کاهش آب از 100% تا 50% ظرفیت مزرعه افزایش و سپس در تیمار 25% ظرفیت مزرعه کاهش یافت. سبزفرش چایر در بین سبزفرش ها بیشترین کارایی آنتی اکسیدانی را نشان داد. با توجه به کمبود منابع آبی کشور، استفاده از آمیخته بذری جنس های مختلف سبزفرش و نسبت های مختلف برای تحمل شرایط کم آبی و حفظ منابع محدود آب پیشنهاد می شود.