نقش گیرنده های AMPA هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری در تعدیل درد التهابی در موش صحرایی اوارکتومی شده

هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) یکی از هسته های مهم درگیر در تعدیل پایین روی نورآدرنرژیک درد می باشد. 17بتا- استرادیول درک درد را از طریق اتصال به گیرنده های استروژنی یا گیرنده های غشایی دیگر مثل گیرنده های گلوتاماتی تعدیل می نماید. در این مطالعه، نقش گیرنده های AMPAی هسته ی LPGi در تعدیل درد ناشی از 17بتا-استرادیول در موش های صحرایی اوارکتومی شده بررسی شده است.
در این مطالعه از موش های صحرایی ماده ی نژاد Wistar در محدوده ی وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی نقش گیرنده های AMPAی هسته ی LPGi در تعدیل درد حاد و پایدار، کانول گذاری هسته ی LPGi انجام شد. ابتدا داروها تزریق و پس از 15 دقیقه 50 میکرولیتر فرمالین 5 درصد به پنجه ی پای حیوان تزریق شد؛ سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب (Paw jerking) ناشی از تزریق فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد.
نتایج مطالعه ی اخیر نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته ی LPGi رفتار تکان دادن پای ملتهب را در هر دو فاز آزمون فرمالین کاهش داد (01/0p<). پیش تیمار هسته ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده های AMPA (CNQX) اثر ضددردی 17بتا- استرادیول روی فرکانس تکان دادن پای ملتهب را طی هر دو فاز اول و دوم آزمون فرمالین خنثی نمود (001/0p<)؛ و حتی CNQX سبب القای پردردی در هر دو فاز رفتار تکان دادن پای ملتهب شد.
استنتاج: بر اساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که 17بتا-استرادیول تزریق شده به هسته ی LPGiی موش های صحرایی ماده ی اوارکتومی شده بی دردی متوسطی روی درد القاشده با فرمالین ایجاد می کند؛ که احتمالا به وسیله ی گیرنده های AMPAی این هسته وساطت می شود.