بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی بر عوامل آمادگی جسمانی دانش آموزان ناشنوای پسر: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی مقدماتی

ناشنوایان رفتارهای حرکتی و اجتماعی متفاوتی دارند که البته بعضی از آن ها مشهود است. این مشخصه ها بیشتر در حفظ تعادل بدن، هماهنگی، قدرت و استقامت مشاهده می شود که در واقع، می توان این مشخصه های متفاوت را در حیطه شاخص های آمادگی جسمانی طبقه بندی کرد که ناشنوایان در مقایسه با همتایان عادی خود در این شاخص ها از آمادگی کمتری برخوردار هستند. بنابراین، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی (استقامتی و ثبات مرکزی) بر عوامل آمادگی جسمانی دانش آموزان ناشنوا پرداخت.
جامعه آماری پژوهش شامل 24 دانش آموز ناشنوای پسر بود که به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (12 نفر) و شاهد (12 نفر) قرار گرفتند. تعادل ایستا با استفاده از آزمون ارزیابی خطاهای تعادل، تعادل پویا با استفاده از آزمون تعادلی Y، استقامت عضلانی تنه با استفاده از آزمون Sorensen، استقامت عضلانی شکم با استفاده از آزمون دراز و نشست و استقامت قلبی- تنفسی با استفاده از آزمون پله اندازه گیری شد. گروه تجربی یک دوره برنامه تمرینی ترکیبی را به مدت 8 هفته و هر هفته سه جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) انجام داد. به منظور تحلیل داده ها، از آزمون های Independent t و Paired t استفاده شد.
بر اساس نتایج آزمون Paired t، در گروه تجربی اختلاف معنی داری بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون تعادل ایستا، پویا، استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی شکم و استقامت قلبی- تنفسی مشاهده شد (001/0 > P). نتایج آزمون Independent t در زمینه تاثیر تمرینات ترکیبی (استقامتی و ثبات مرکزی) بر تعادل ایستا، پویا، استقامت عضلانی تنه، استقامت عضلانی شکم و استقامت قلبی- تنفسی پسران، تفاوت معنی داری را بین گروه های تجربی و شاهد نشان داد (001/0 > P).
با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که مجموعه ای از تمرینات استقامتی و ثبات مرکزی، منجر به بهبود وضعیت جسمانی در دانش آموزان ناشنوا می شود.