دسته بندی ابزارهای سیاست نوآوری تقاضامحور با استفاده از رویکرد فراترکیب

سیاست های نوآوری تقاضامحور حوزه مطالعاتی نسبتا جدیدی در رشته سیاست علم و فناوری است که محققان کمتر به آن پرداخته و به تازگی در حال گسترش است. سیاست نوآوری تقاضامحور مجموعه ای از اقدامات عمومی برای افزایش تقاضای نوآوری، بهبود شرایط ادراک نوآوری یا بهبود بیان تقاضا به منظور ترغیب و انتشار نوآوری می باشد. این مقاله با بهره گیری از روش فراترکیب به دنبال ارائه دسته بندی جدیدی از ابزارهای سیاستی معرفی شده در مطالعات انجام شده در این حوزه می باشد. به این منظور بر اساس روش فراترکیب 252 مقاله شناسایی شده از پایگاه های رسمی مقالات معتبر مورد بررسی قرار گرفته و پس از طی مراحل لازم 105 مقاله مورد تحلیل نهایی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل مقالات و نتایج روش فراترکیب نشان داد که ابزارهای تحریک طرف تقاضای نوآوری را از منظر اینکه چه متقاضیانی را هدف قرار داده اند می توان در قالب سه زمینه اصلی دسته بندی نمود که عبارتند از سیاست های محرک تقاضای دستگاه های دولتی (B2G)، سیاست های محرک تقاضای مصرف کنندگان نهایی(B2C) و سیاست های محرک تقاضای کسب وکارهای بزرگ تر (B2B). براین اساس تحلیل انجام شده بیانگر این است که در دسته اول بیشترین میزان ابزارها معرفی و مورد مطالعه قرار گرفته اند. همچنین در دسته سوم از ابزارهای مذکور محققان مطالعات کمتری داشته اند و ابزارهای صریح و عملیاتی ارائه نشده و خلاء پژوهشی در این دسته به چشم می آید که نیازمند پژوهش های بیشتر است.