رابطه بین مهارتهای ارتباطی با کیفیت تدریس اساتید دانشگاه از دیدگاه دانشجویان علوم پزشکی

با توجه به اهمیت برقراری ارتباط در مدیریت اثربخش کلاس درس، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مهارتهای ارتباطی اساتید دانشگاه با کیفیت تدریس آنان از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اجرا گردید.
پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی میباشد که با ابزار پرسشنامه و با روش همبستگی انجام شد. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی در سال تحصیلی 94 - 1395 به تعداد 1820 بودند که مطابق کوکران 370 نفر به شیوه تصادفی طبقهای نسبتی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه مهارتهای ارتباطی بارتون جی.ای ) 1990 ( و کیفیت تدریس سراج ) 8003 ( بود که روایی محتوایی آن تائید و پایایی آنها با ضریب آلفای کرونباخ 259 / 0و 918 / 0 محاسبه گردید. داده های تحقیق با همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه توسط نرم افزار 80 SPSS تحلیل شدند.
نتایج نشان دادند که رگرسیون پیش بینی کیفیت تدریس با توجه به مولفه های مهارتهای ارتباطی معنی دار است ) 000 / 0 > P ، 16/381F= (. متغیر مهارتهای ارتباطی در زمینه مولفه بازخورد با ضریب بتای استاندارد 309 / 0میتواند به طور مثبت و معنی داری کیفیت تدریس را پیش بینی کند. مقدار R2 نشان میدهد 158 / 0 از واریانس کیفیت تدریس قابل تبیین است. مهارت کلامی و مهارت بازخورد با مقادیر همبستگی به ترتیب 451 / 0 ، 318 / 0 بازخورد بیشترین تاثیر را بر کیفیت تدریس و خودافشایی با 177 / 0 رابطه معکوس دارد.
اساتید با تقویت مهارتهای کلامی و بازخورد میتوانند کیفیت تدریس خود را ترقی بخشند. مهارتهای ارتباطی بویژه بازخورد، عامل مهمی در افزایش اثربخشی تدریس محسوب میشود.