بررسی اپیدمولوژیک حوادث ترافیکی در شهرستان بهبهان طی سال های 1385-1393

تکنولوژی و پیشرفت از یک سو موجب کنترل بیماری های واگیر و بالارفتن امید به زندگی گردیده و از سوی دیگر منجر به افزایش بیماری های غیرواگیر شده است. امروزه یکی از معضلات گریبان گیر بشر حوادث و مسمومیت ها و به ویژه حوادث ترافیکی هستند که 12 درصد از بار جهانی بیماری ها را شامل می شوند و سومین عامل مرگ زودرس در ایران می باشند. در این ارتباط پژوهش حاضر با هدف بررسی اپیدمیولوژیک حوادث ترافیکی در شهرستان بهبهان طی سا لهای 1385 - 93 انجام شد.
این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی و گذشته نگر در مورد مصدومان حوادث ترافیکی که از 93 - 1385 به بخش های اورژانس بیمارستانی در شهرستان بهبهان مراجعه کردند انجام گرفت. بدین منظور اطلاعات مصدومان فوق شامل: سن، جنس و غیره جم عآوری گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 17 آنالیز شدند.
نتایج نشان داد که در سا لهای 1385 تا 1393 در مجموع 55108 مورد حادثه منجر به جرح در شهرستان بهبهان اتفاق افتاده است که از این تعداد 26798 مورد ( 5/ 48 درصد) مربوط به حوادث ترافیکی می باشد که شامل 30/9 درصد خودروسوار، 8/ 58 درصد موتورسوار و 3/ 10 درصد عابر پیاده می شود. در این پژوهش به طور متوسط میزان بروز حوادث ترافیکی 14 در هر هزار نفر بود و میزان مرگ حوادث ترافیکی 29 در هر صد هزار نفر گزارش شد. همچنین در این سا لها 7814 مورد مرگ ثبت شده است که 826 مورد آن ( 6/ 10 درصد) ناشی از حوادث می باشد که 520 مورد ( 9/ 62 درصد) از آنها مربوط به حوادث ترافیکی بوده است. 40 درصد از مر گهای ناشی از حوادث ترافیکی نیز در صحنه تصادف، حین انتقال و یا در بخش اتفاقات رخ داده اند.
یافته های این پژوهش نشان داد که بروز مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی به ویژه تصادفات موتورسیکلت در شهرستان بهبهان یک مشکل بهداشتی و اجتماعی مهم در بخش سلامت است و از این رو اقدامات لازم در جهت کنترل و پیشگیری از این تهدید بهداشت عمومی ضروری می باشد.