بررسی پتانسیل خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف گوجه فرنگی در خاک تیمار شده با زغال زیستی باگاس نیشکر و ورمی کمپوست زباله شهری

با توجه به اهمیت استفاده از سبزیجات سالم، کنترل غلظت عناصر سنگین جهت حفظ سلامتی مصرف کننده حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی اثر زغال زیستی باگاس نیشکر و ورمی کمپوست زباله شهری بر تغییر ضریب خطرپذیری کادمیوم ناشی از مصرف گوجه فرنگی انجام گرفت.
مواد و تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد 0، 5 و 10 تن در هکتار ورمی کمپوست زباله شهری غنی شده با 0 و 5 درصد وزنی زغال زیستی باگاس نیشکر در خاکی با مقادیر 0، 10، 20 و30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم و گیاه مورد نظر گوجه فرنگی بوده است. غلظت کادمیوم میوه گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. ضریب خطرپذیری به بیماری های غیر سرطانی با استفاده از فرمول ارایه شده توسط سازمان محیط زیست آمریکا محاسبه شد.
کاربرد 10 تن در هکتار ورمی کمپوست زباله شهری در خاک آلوده به 30 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک باعث کاهش 25 درصدی در مقدار کادمیوم میوه گوجه فرنگی شد، این در حالی است که میزان جذب روزانه کادمیوم حاصل از مصرف گوجه فرنگی و پتانسیل خطرپذیری کادمیوم به بیماری های غیر سرطانی نیز به ترتیب 27 و 22 درصد کاهش یافت.
نتایج این پژوهش حاکی از آن است که کاربرد ورمی کمپوست زباله شهری لنجان و زغال زیستی باگاس نیشکر توانسته است با کاهش غلظت کادمیوم میوه گوجه فرنگی باعث کاهش میزان جذب روزانه کادمیوم از طریق مصرف گوجه فرنگی شود که این می تواند نکته مثبتی در کاهش خطرپذیری کادمیوم به بیماری های غیر سرطانی همزمان با مصرف گوجه فرنگی شود.