بررسی مهارتهای ارتباطی کارکنان و شاغلان بهداشتی درمانی

اهداف مهارت های ارتباطی یکی از مهارت های اساسی زندگی اجتماعی انسان ها و یکی از دغدغه های اصلی و چالش برانگیز در زندگی است که تاثیر عمیقی بر موفقیت افراد و سازمان ها دارد. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مهارت های ارتباطی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان و شاغلان بهداشتی درمانی انجام شده است.
مواد و روش ها این مطالعه توصیفی تحلیلی با حجم نمونه 409 نفر در بیمارستان روان پزشکی و سوختگی زارع در سال 1394 انجام شده است. نمونه ها به روش سرشماری به مطالعه ورود پیدا کرده اند. ابزار اندازه گیری پرسش نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه مهارت های ارتباطی شامل مهارت درک پیام، مهارت گوش دادن، بینش به فرایند ارتباط و قاطعیت در ارتباط بوده است .داده ها با نرم افزار SPSS18 و با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آنوا و تی تست تجزیه وتحلیل شده است.
یافته ها میانگین مهارت های ارتباطی کارکنان 154 و در سطح مطلوب است. اختلاف معنی داری بین مهارت های ارتباطی با متغیرهای سابقه کار، تحصیلات، محل خدمت، وضعیت استخدامی و سمت نشان داده شده است (0/05>P). بین قاطعیت و مدرک تحصیلی ارتباط معنی داری نشان داده شده است.
نتیجه گیری با توجه به یافته های مطالعه حاضر توصیه می شود با ایجاد تمهیدات لازم برای افزایش آموزش های ضمن خدمت کارکنان و شاغلان بهداشتی درمانی به افزایش مهارت های ارتباطی آنان کمک شود و در نتیجه رضایتمندی مراجعان و کارکنان افزایش یابد.