سنگ شناسی اسکارن های شمالی و جنوب باختری قزآن (جنوب قمصر) با تاکید بر مینرال شیمی گارنت و پیروکسن

توده گرانیتوییدی قزآن با سن الیگومیوسن، سنگ های پیرامون خود را دچار دگرگونی همبری کرده و در آهک های دربرگیرنده اش، اسکارن پدید آورده است. ترکیبی این سنگ ها بیشتر گرانیت تا دیوریت است. اسکارن ها دو بخش دارند: اسکارن بیرونی (اگزواسکارن) و اسکارن درونی (اندواسکارن). برپایه داده های تجزیه ریزکاو الکترونی، گارنت های اسکارن شمالی منطقه‏ بندی دارند و مقدار آندرادیت و گروسولار آنها تغییر نوسانی نشان می دهد؛ اما ترکیب گارنت های جنوب باختری بیشتر آندرادیتی است. برپایه نمودار Fe/Ti در برابر Al/(Al+Fe+Mn) که برپایه درصد مولی این عنصرهاست، درصد مشارکت سیال های گرمابی که ترکیب گارنت ها تحتتأثیر آنها بوده است برای اسکارن شمالی کمتر از 50 درصد و برای اسکارن جنوب باختری بالاتر از 50 درصد برآورد می شود. سیال های گرمابی روی ترکیب کلینوپیروکسن ها تاثیر چندانی نداشته اند و ترکیب آنها در هر دو اسکارن کمابیش همانند و دیوپسیدی بوده است. برپایه مجموعه های کانیایی و همچنین پیدایش ولاستونیت در اسکارن های بررسی‏ شده، این اسکارن ها در دمای بالاتر از 500 درجه سانتیگراد و فوگاسیته O2 17- 10 تا 15- 10 پدید آمده‏ اند