سنگ شناسی و زمین شیمی برخی سنگ های گرانیتوییدی و حد واسط جنوب باختری منطقه قروه (کردستان)

در جنوب‏ باختری قروه، در شمال پهنه سنندج- سیرجان، توده‏ های اسیدی و حد واسط با ترکیب مونزوگرانیت، گرانودیوربت و تونالیت و دیوریت برونزد دارند. بررسی‏ های سنگ‏ نگاری نشان می‏ دهند پلاژیوکلاز، آلکالی‏ فلدسپار، کوارتز، آمفیبول، کلینوپیروکسن و بیوتیت از کانی‏ های اصلی سازنده سنگ‏ های گرانیتوییدی هستند. بررسی‏ های کانی‏ شناسی و زمین‏ شیمیایی سنگ‏ های گرانیتوییدی و حد واسط نشان می‏ دهند این سنگ‏ ها متاآلومین تا کمی پرآلومین بوده و از سری ماگمایی کالک‏ آلکالن هستند. همچنین، سنگ‏ های گرانیتوییدی ویژگی‏ های گرانیت‏ های نوع I را دارند. در نمونه های بررسی‏ شده اثر تتراد لانتانید بیشتر در الگوهای REE به‏ هنجارشده به ترکیب کندریت به صورت اثر تتراد تیپ M و ناهنجاری نسبی منفی Eu دیده می شود. برپایه بررسی‏ های سنگ‏ نگاری و زمین‏ شیمیایی، جدایش بلورهای سرشار از REE (مانند: فلدسپار، آمفیبول، آپاتیت و تیتانیت) در هنگام جدایش بلوری مذاب و سپس واکنش مذاب با سیال ها در مراحل پایانی تبلور، عوامل مهم کنترل‏ کننده اثر تتراد در این نمونه ها هستند. اثر تتراد لانتانید در برابر نسبت‏ های K/Rb، Y/Ho، Zr/Hf، Sr/Eu و Eu/Eu* در راستای تحول گرانیتویید تغییر می کند. این سنگ‏ ها از عنصرهای لیتوفیل بزرگ یون (مانند: U، Rb، K و Th) و LREE غنی‏ شدگی و به‏ طور نسبی از عنصرهای Nb، Hf، Ti، Ta، Ba، Zr و P تهی‏ شدگی نشان می‏ دهند. غنی‏ شدگی از عنصرهای LILE و LREE و تهی‏ شدگی از عنصرهای HFSE در این نمونه ها پیامد پیدایش آنها در پهنه ای فرورانشی است