کتابشناسی انتقادی جامعه شناسی تشیع

نگارش کتاب شناسی، سنتی دیرپا در تمدن اسلامی است که پیشینه آن به «فهارس» بازمی گردد. هرچند فهرست نویسانی مانند ابن ندیم در سده چهارم توانستند یک فهرست عمومی از کتاب ها در همه حوزه های روز علم عرضه کنند، امروزه چنین امری نه مطلوب است نه ممکن. آن چه امروز تحت عنوان کتاب شناسی می شناسیم، فهرست کتاب ها در حوزه های خاصی از دانش است که محدود و معطوف به یک موضوع یا حوزه علم، زبانی خاص، و یا یک شخصیت علمی است. جامعه شناسی تشیع حوزه ای نسبتا جدید در جامعه شناسی دین است. هرچند نخستین تلاش های نظری پیرامون آن را می توان به انتشارات دهه 40 و 50 متفکرانی نظیر شریعتی و مطهری برگرداند، اما تاجایی که اطلاع داریم، تدوین آن به عنوان یک درس مستقل در آکادمی ایران هنوز هم محقق نشده است. ازاین نظر انتشار نخستین کتاب شناسی انتقادی حوزه جامعه شناسی تشیع، شایسته تقدیر است. در متن حاضر پس از معرفی کتاب، به نقد آن از دو منظر صوری و محتوایی پرداخته ایم.