عجین شدن با شغل در پرستاران و تاثیر آن بر رفتار شهروندی سازمانی: نقش میانجی گری رضایتمندی شغلی

رفتار شهروندی سازمانی نقش مهمی در ارائه ی اثربخش کالاها و خدمات به ارباب رجوعان و مشتریان داخل و خارج سازمان دارد و از طریق بهبود در استفاده ی بهینه از منابع موجب بهبود عملکرد و افزایش بهره وری در سازمان می شود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عجین شدن با شغل بر رفتار شهروندی سازمانی با تبیین نقش میانجی گری رضایتمندی شغلی است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی- همبستگی از نوع مقطعی است و از روش تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار smart-pls7 بهره می برد. در این پژوهش از سه پرسشنامه ی استاندارد با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت به منظور جمع آوری داده ها استفاده شد. نمونه ی آماری این تحقیق را 195 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های شهرستان سیرجان در سال 1395 تشکیل می دادند که این تعداد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده و به کارگیری فرمول کوکران بدست آمد.
نتایج این پژوهش نشان داد که رابطه مستقیم و معنی داری به مقدار 44/0 در سطح خطای 01/0 میان عجین شدن با شغل و رفتار شهروندی سازمانی در میان پرستاران این پژوهش وجود دارد. همچنین نتایج از وجود اثر میانجی گری رضایتمندی شغلی در رابطه میان عجین شدن با شغل و رفتار شهروندی سازمانی حکایت دارد و رابطه میان رضایتمندی شغلی و رفتار شهروندی به مقدار 19/0 در سطح خطای 05/0 در جامعه آماری این پژوهش یافت شد.
نتیجه گیری کلی: عجین شدن پرستاران با شغل شان منجر به افزایش رضایتمندی شغلی از یک طرف و افزایش خود باوری آنها شده و بروز رفتارهای شهروندی سازمانی را در شغل شان موجب می شود. دغدغه دستیابی به اهداف و ارزش های سازمانی برای پرستاران و عجین شدن با شغل موجب می شود که آنها از شغل خود لذت ببرند و گذشت و ایثار بیشتری از خود بروز دهند.