تاثیر مخلوط پپتیدهای زیست فعال ماهی ساردین، بر ظرفیت آنتی اکسیدانتی سرم، پراکسیداسیون چربی ها و فراسنجه های خونی در موش های بزرگ آزمایشگاهی ویستار تحت استرس بی حرکتی

امروزه برای کاهش عوارض ناشی از انواع استرسها از داروهای شیمایی مانند فلوکساتین استفاده می شود که دارای اثرات جانبی فراوانی می باشند. در این تحقیق تاثیر استفاده از پپتیدهای زیست فعال بر روی ظرفیت آنتی اکسیدانی (TAC)، مالون دی آلدئید (MDA) و همچنین فراسنجه های خونی در مقایسه با داروی شیمیایی فلوکساتین در موشهای بزرگ آزمایشگاهی تحت استرس بی حرکتی بررسی شد. تعداد 30 عدد موش نر در 6 تیمار (کنترل C، استرس بی حرکتی به مدت 2 ساعت در روز S، پپتیدهای زیست فعال P، فلوکساتین F، استرس و فلوکساتین S+F، استرس و پپتیدهای زیست فعال S+P) به مدت 21 روز تحت تیمار قرار گرفتند. نتایج طرح نشان داد که اختلاف معنی دار بین تیمار C و تیمارهای S+P و S+F در TAC و MDA مشاهده نشد (P>0.05). همچنین در تیمار استرس بی حرکتی، تعداد گلبولهای قرمز، میزان هماتوکریت و هموگلوبین خون، به طور معنی داری نسبت به تیمار کنترل و تیمارهای S+F و S+P افزایش یافت (P<0.05). سیستم ایمنی سلولی در موشها، تحت تاثیر استرس قرار گرفت و تعداد گلبولهای سفید و لنفوسیتها نسبت به کنترل و S+P به طور معنی داری کاهش یافتند (P<0.05) در حالیکه تعداد نوترفیلها افزایش معنی داری را نسبت به سایر تیمار ها نشان داد (P<0.05). نتایج این طرح نشان داد که با توجه به اثرات جانبی فلوکساتین که در درمان برخی از بیماری های روحی و روانی استفاده می شود، پپتیدهای زیست فعال می توانند به عنوان یک جایگزین در صنعت دارویی مورد مطالعه قرار گیرند.