بهبود ارزش تغذیه ای دوگونه میکروجلبک سبز Dunaliella به وسیله تغییر در فاکتورهای محیط کشت

جلبک های تک سلولی به عنوان فیتوپلانکتون منابع مهم و کارآمدی در تغذیه لاروها و آبزیانی نظیر ماهی و میگو می باشند. در این تحقیق ارزیابی شاخص های سرعت تکثیر، مقدار رنگدانه ها، میزان قند و پروتئین دو گونه جلبک Dunaliella salina وD. bardawil در درون سه محیط کشت Ramaraj(R)، Johnson(J)، Shaish(S) انجام شد و نتایج مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر سه محیط، سرعت رشد سلول ها در 1 مولار نمک NaCl، بیش از 2 و سرعت تکثیر در گونه D. salina نیز تقریبا در حدود دو برابر گونه bardawil .D بود. تاثیر تیمار محیط کشت در تحریک تقسیمات سلولی، غالبا با برتری محیط J، سپس S و نهایتا R مشاهده گردید. در مولاریته 1، بیشترین سرعت رشد ویژه جلبک، در محیط کشت های J و S و در مولاریته 2 در محیط J همگی تا روز 8، مشاهده گردید. حجم سلولی در گونه D. bardawil دو برابر گونه D. salina و بیشترین افزایش حجم سلولی در 2مولار، برای هر دو گونه، در محیط کشت S مشاهده شد. تغییرات مقدار وزن تر و خشک، با الگوی تقریبا افزایشی در طول زمان، بویژه در دو محیط کشت S و J و با برتری تاثیر مثبت محیط کشت S دنبال شد. بیشترین میزان کاروتنوئیدکل بر میلی لیتر و بر وزن خشک در 1مولار D. bardawil، به ترتیب در محیط های S و R مشاهده گردید. تغییرات بتاکاروتن بر اثر مولاریته و نوع محیط کشت، الگویی تقریبا مشابه کاروتنوئید کل داشت. بیشترین مقدار کلروفیل بر میلی لیتر در محیط های S و J و بیشترین مقدار این شاخص بر وزن خشک، در محیط R مشاهده گردید. بیشترین تاثیر در افزایش مقدار پروتئین سلول ها مربوط به محیط J بود که با تاثیر القایی بالاتر محیط R در تولید قند کل، تفاوت داشت. به طور کلی یافته ها، تاثیر معنی دار نوع محیط کشت و میزان غلظت نمک، بر افزایش مواد مغذی جلبک تک سلولی آب شور را علاوه بر نوع گونه، پیشنهاد می کنند.