بررسی مقایسه ای ارزش تشخیصی دو روش ام آر آی و میلوگرافی سی تی میلوگرافی در تعیین سطوح نیازمند لامینکتومی و فورامینوتومی در بیماران مبتلا به تنگی دژنراتیو کانال نخاع کمری کاندید جراحی

تنگی دژنراتیو کانال نخاع کمری یکی از بیماری های شایع در حوزه جراحی اعصاب می باشد که در خصوص روش های تشخیصی و معیارهای تشخیص این بیماری اتفاق نظر وجود ندارد. میلوگرافی و سی تی میلوگرافی به عنوان یکی از اولین روش های تشخیصی هنوز جایگاه خود را در برخی موارد حفظ کرده اند. از طرفی نقص های ام آر آی در شناخت برخی پاتولوژی ها و جنبه های دینامیک ستون فقرات آشکار شده است. به منظور مقایسه ارزش تشخیصی این دو روش، مطالعات اندکی بر روی تنگی کانال نخاع کمری متمرکز بوده که تقریبا همه آنها گذشته نگر بوده اند. لذا این مطالعه به صورت آینده نگر و با هدف مقایسه ارزش تشخیصی این دو روش و تعیین عوامل موثر بر برتری هر روش، طراحی شده است.
تعداد 83 بیمار قبل از عمل جراحی تحت ام آر آی و میلوگرافی - سی تی میلوگرافی قرار گرفتند. تصاویر به صورت بی نام توسط دو جراح اعصاب ارزیابی شده و تعداد سطوح نیازمند لامینکتومی بر حسب هر روش ثبت شد. ارزیاب دیگری تعداد سطوح تنگی را در حین عمل جراحی ثبت کرد. Inter-Observer Reliability برای هر روش و هماهنگی یافته های قبل از عمل با یافته های حین عمل با محاسبه ضریب توافق کاپا محاسبه شد. تاثیر هر یک از یافته های دموگرافیک، شرح حال، معاینه بالینی و یافته های رادیولوژیک بر برتری هر یک از دو روش با استفاده از آزمون تی، کای اسکوار و ضریب همبستگی اسپیرمن مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت و حد معنی داری (01/0 >P ) در نظر گرفته شد.
ضریب توافق کاپا بین دو ارزیاب برای ام آر آی 61/0 و برای میلوگرافی - سی تی میلو گرافی 56/0 بود. این ضریب برای هماهنگی دو ارزیابی ام آر آی با یافته های حین عمل 52/0 و 5/0 و برای میلوگرافی - سی تی میلوگرافی 43/0 و 45/0 محاسبه شد. پس از جدا کردن بیماران دارای هرنی دیسک از بیماران فاقد هرنی دیسک، کاپا در میلوگرافی - سی تی میلوگرافی بیماران فاقد هرنی دیسک تا حد 36/0 و 39/0 برای دو ارزیاب افت کرد. در بررسی تاثیر عوامل مختلف بر ارزش تشخیصی هر یک از این دو روش، تنها عامل موثر، تنگی لترال رسس بود که میلوگرافی - سی تی میلوگرافی در آن تا حد نزدیک به معناداری دقت تشخیصی بالاتری داشت (056/0P = ).
ام آر آی با توجه به هماهنگی بیشتر با یافته های حین عمل و Inter-Observer Reliability تست تشخیصی انتخابی برای تصمیم گیری در مورد وسعت عمل جراحی می باشد و میلوگرافی - سی تی میلوگرافی را می توان برای بررسی بیماران مبتلا به تنگی لترال رسس، بیماران راجعه و بیماران با سابقه وسیله گذاری یا به عنوان روش جایگزین ام آر آی و با همان دقت تشخیصی در بیماران دارای هرنیاسیون دیسک مورد استفاده قرار داد.