ارزیابی پلانی متری و بیومکانیکی اثر موضعی سینئول برروی التیام زخم های باز تمام ضخامت پوست در رت

التیام زخم حاصل واکنش پیچیده وقایع سلولی و بیوشیمیایی می باشد که منجر به بازیابی انسجام بافتی و قدرت کششی آن می گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی فعالیت ترمیمی سینئول در مدل زخم تمام ضخامت پوست موش رت بود.
در این مطالعه تجربی از 40 سر رت برای ارزیابی روند التیام بر اساس مطالعه های پلانی متری و بیومکانیکی در یک دوره 21 روزه بعد از جراحی استفاده شد. جهت ارزیابی پلانی متری 20 سر رت سالم به طور تصادفی به 5 گروه 4 تایی، شامل گروه کنترل ( فقط ایجاد زخم باز)، گروه شاهد (زخم باز با پماد پایه)، گروه تیمار یک با 25/0، گروه تیمار دو با 5/0 و گروه تیمار سه با 1 درصد پماد سینئول تقسیم بندی شدند. درصد کاهش سطح زخم در تمامی گروه ها در روزهای 3، 6، 9، 12، 15، 18 و 21 با گرفتن عکس به وسیله دوربین دیجیتالی و محاسبات پلانی متری اندازه گیری گردید. جهت مطالعه بیومکانیکی 20 سر رت به طور تصادفی در 5 گروه 4 تایی به همان شیوه قبل تقسیم بندی شدند. در روز 9 نمونه ها جهت ارزیابی بیومکانیکی با فراسنجه های نقطه تسلیم ، حداکثر قدرت کششی، حداکثر انرژی جذب شده و سفتی گرفته و بررسی شدند. در خصوص انقباض زخم مقادیر به دست آمده با استفاده از تست اندازه گیری مکرر آنوا و در مطالعه بیومکانیکی مقادیر به دست آمده باآنوا یک طرفه مورد ارزیابی قرار گرفت.
در گروه تیمار 2 فرا سنجه های بیومکانیکی نقطه تسلیم(10/0±49/1)، حداکثر قدرت کششی (11/0±64/1)، حداکثر انرژی جذب شده(32/0±74/1) و سفتی بافت( 11/0±74/1) ترمیم یافته تفاوت معنی داری با گروه کنترل، گروه تیمار 1 و تیمار 3 داشت (002/0=p). پس از بررسی نتایج حاصل از استعمال پمادهای مختلف حاوی 81 سینئول بر روی زخم پوست رت های مورد آزمایش مشاهده گردید که استفاده از پماد 5/0 درصد در گروه تیمار 2 در روزهای 15 (10/1±67/5)، 18(40/0±7/2) و 21(38/0±30/0) باعث افزایش بیشتری در میزان جمع شدگی زخم و کاهش مساحت زخم در مقایسه با سایر گروها گردید. به طوری که پماد 5/0 درصد در گروه تیمار 2 (38/0±30/0)میزان جمع شدگی سریع تر و بیشتری نسبت به گروه های دیگر داشت (002/0=p).
پماد حاوی سینئول نیم درصد در زخم های باز به دلیل افزایش روند جمع شدن زخم و کاهش زمان لازم برای پر کردن زخم به وسیله بافت جوانه ای می تواند مفید باشد.