تاثیر یک دوره تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم کیوتن(CoQ10) بر مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری خود ایمنی والتهابی سیستم عصبی مرکزی است که در آن غلاف میلین و اکسون سلول های عصبی مغز و نخاع به وسیله سیستم ایمنی تخریب می شود. تغییر غلظت سایتوکین ها یکی از علایم فیزیولوژیکی این بیماری و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در حفظ هموستاز آن می باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی به همراه مصرف مکمل Q10بر مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.
در این مطالعه نیمه تجربی، 28 بیمار ام اس (53=EDSS) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل(دارونما) تقسیم شدند که در هر گروه دو مرد و پنج زن حضور داشتند. دو گروه از سه گروه تجربی یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت 50 درصد حداکثر ضربان قلب در ابتدا و 60 درصد در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت 50 درصد یک تکرار بیشینه در ابتدا و 60 درصد در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه 200 میلی گرم تجویز شد. نمونه خون 24 ساعت قبل از اولین جلسه و همین طور 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 10 ساعت ناشتایی شبانه به منظور اندازه گیری مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری شاپیرو ویلک، آنالیز کواریانس، و تی همبسته در سطح معنی داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج تحلیل کواریانس نشان داد بین داده های مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی دار وجود نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی همبسته نیز نشان داد بین داده های مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α گروه ها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی دار وجود نداشت (05/0p>).
تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل کیوتن منجر به تغییر غلظت IL-10 و TNF-α در بیماران مبتلا به ام اس نمی شود. بنابراین لازم است مدت و شدت این نوع تمرین ها و هم چنین دوز دارویی مورد استفاده تغییر یابد.