مقایسه پایداری شیمیایی دو نمونه پیشرانه یک پایه و دوپایه با استفاده از آزمون های کهولت تسریع یافته و روش آنالیز حرارتی DSC

پایداری شیمیایی در پیشرانه ها از جمله مسائل مهم در انبارداری این گونه مواد محسوب می شود. در این مقاله به بررسی پایداری شیمیایی و حرارتی در دو نمونه پیشرانه دو و تک پایه پرداخته شد. در آزمون کاهش جرم در دمای °C 90، بعد از 18 روز کاهش جرم برای هردو نمونه کمتر از 3% است. با اندازه گیری میزان پایدارکننده مشخص گردید میزان پایدارکننده باقی مانده در نمونه های کهولت یافته نسبت به نمونه های تازه، از 10% بیشتر است. همچنین نتایج محاسبات سینتیکی حاصل از آزمون کالریمتری روبشی تفاضلی (DSC) هیچ گونه تغییر محسوسی در گرمای واکنش و پارامترهای سینتیکی نشان نداد. در آزمون پایداری در تمامی نمونه ها به غیر از نمونه دوپایه کهولت یافته در °C90 برای 18روز حجم گاز کمتری نسبت به حالت استاندارد آزاد کردند. همچنین گاز آزاد شده از این توسط دستگاه اسپکترومتری تحرک یونی شناسایی گردید و مشخص شد که ترکیب اصلی گاز آزاد شده، اکسید های نیتروژن (NOX) استآزاد شدن گازهای NOX بیانگر این نکته است که این نمونه در حالت خودکاتالیستی قرار دارد.