درآمدی بر جوهره چیستی و چرایی مهدویت در زیدیه

مهدویت از عقاید و باورهایی است که عمدتا با آموزه های بسیاری از ادیان و مذاهب سازگار گشته است. دغدغه این پرسمان ها تنها به طالبان مطالعات منجی باوری محدود نمی باشد، بلکه هرکس به پژوهش در تاریخ علاقه مند است، ناگزیر با آن سر و کار خواهد یافت. با همه فراگیری اندیشه مهدویت، این اندیشه در همه فرقه های اسلامی به یک قوت و شکل نیست. پیشینه این بحث با پرسمان هایی چون چیستی و چرایی مهدویت پیوند می یابد. از این رو امروزه در بسیاری از تحقیقات به ردیابی، ریشه یابی علل و عوامل این باور می پردازند.
در میان فرق گوناگون اسلامی از جمله زیدیه شواهد متعددی گویای مطرح بودن و کاربست آن در حوزه تاریخ، فرهنگ و فکر این فرقه است. از این رو پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به چیستی و چرایی کاربست این عقیده در فرقه زیدیه می باشد تا دلائل طرح آن را از دیدگاه رهبران و فعالان فکر زیدی، مورد پژوهش و بررسی قرار دهد. در این تحقیق زیدیه به عنوان متغیر وابسته و مهدویت به عنوان متغیر مستقل مطرح شده است.
نوشتار پیش رو به شیوه استقرائی و با روش توصیفی _ تحلیلی نشان می دهد که نیازهای سیاسی و تاریخی رهبران این گروه شیعی و استفاده ابزاری از باورداشت اجتماعی مهدویت، موجب شده تا رهبران این جریان شیعی با اعتقاد به مهدویت شخصی، مهدویت نوعی و مهدویت نسبی به استفاده سیاسی و ابزاری از این باور سوق پیدا نمایند و هیچگاه در فکر ارائه اندیشه ای استوار و مشخص از آموزه مهدویت نبوده اند. از این رو و در هر دوره، بنا به مقتضیات به نوعی آن را مطرح کرده اند.