تعیین اثربخشی برنامه توان بخشی پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری در دانش آموزان نارساخوان

اختلال پردازش شنیداری مرکزی و نارساخوانی، در بسیاری از پژوهش ها با یکدیگر مرتبط شده اند و همبودی بالایی نیز دارند. بسیاری از دانش آموزان نارساخوان مشکلاتی در ادراک شنیداری دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه توان بخشی پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری در دانش آموزان نارساخوان انجام شد.

 پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی بود که با تشخیص نارساخوانی در یکی از مراکز اختلالات یادگیری شهر تهران مشغول به آموزش بودند. 30 دانش آموز نارساخوان با اختلال پردازش شنیداری مرکزی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، در گروه های آزمایش و گواه منسوب شدند. برنامه توان بخشی پردازش شنیداری مرکزی در 12 گام با تمرینات گوناگون برای دانش آموزان نارساخوان طراحی و تدوین شد. آزمون ادراک شنیداری برای افراد دارای آسیب شنوایی در پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش 15 جلسه برنامه توان بخشی پردازش شنیداری مرکزی را دریافت کردند. آزمون ادراک شنیداری مجددا در پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای بررسی پایداری اثرات برنامه پی گیری 5 هفته بعد انجام شد. برای تحلیل یافته ها از آنالیز واریانس چندمتغیری با اندازه گیری مکرر استفاده گردید.

 نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات ادراک شنیداری گروه آزمایش و گروه گواه در پس آزمون تفاوت معنادار وجود دارد (0/05=P) و گروه آزمایش نمرات بالاتری را کسب کرده بودند.

با توجه به نتایج به دست آمده اثربخشی برنامه توانبخشی اختلال پردازش شنیداری مرکزی بر ادراک شنیداری دانش آموزان نارساخوان تایید شده و پی گیری نیز حاکی از پایداری نتایج بود.