تاثیر لاکتوباسیلوس های پروبیوتیکی بر وضعیت آنتی اکسیدانی موش های دیابتی شده با استرپتوزتوسین

افزایش سطح گلوکز خون، منجر به افزایش تولید رادیکال های آزاد اکسیژن (Reactive Oxygen Species-ROS) و استرس اکسیداتیو در افراد دیابتی می شود. مطالعات اخیر نشان می دهد که استفاده از پروبیوتیک ها اثرات سودمندی در بیومارکرهای استرس اکسیداتیو دارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدو فیلوس و کازئی بر روی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین می باشد.
در این مطالعه تجربی 32 راس موش نر نژاد ویستار، در 4 گروه 8 تایی، به ترتیب زیر گروه بندی شدند: گروه کنترل (CN)، که روزانه فقط غذای استاندارد و بافر فسفات سالین (Phosphate Buffer Saline-PBS) (2/0 میلی لیتر) دریافت نمودند، گروه کنترل دریافت کننده لاکتوباسیلوس (CL) دریافت کننده روزانه به میزان cfu/ml109 لاکتوباسیلوس از طریق گاواژ، گروه دیابتیک (D)، که دریافت کننده غذای پرچرب و گروه دیابتی مداخله شده با لاکتوباسیلوس(DL)، که علاوه بر رژیم غذایی پرچرب، دریافت کننده لاکتو باسیلوس ها روزانه به میزان cfu/ml 109 از طریق گاواژ بودند. بعد از 6 هفته، سطح مالون دی آلدهید، توتال آنتی اکسیدان و آنزیم های آنتی اکسیدان اندازه گیری و اطلاعات به دست آمده از آزمایش های بیوشیمیایی توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه (one – way ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. مقادیر به صورت میانگین ± انحراف معیار نشان داده شد.
مطالعه حاضر نشان داد که تجویز باکتری لاکتوباسیلوس کازئی و اسیدوفیلوس منجر به کاهش معنی دار در سطح سرمی مالون دی آلدئید و افزایش معنی دار در سطح سرمی توتال آنتی اکسیدان و سطح آنزیم های کاتالاز و گلوتاتیون پراکسیداز گلبول های قرمز در گروه دیابتیک مداخله با لاکتوباسیلوس کازئی و اسیدوفیلوس نسبت به گروه کنترل گردید (05/0p<).
مصرف لاکتوباسیلوس های کازئی و اسیدوفیلوس اثرات سودمندی بر بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در موش های دیابتی دارد.