تاثیر سطح توسعه یافتگی بر نسبت مواجهه ی خانوارهای شهری با هزینه زیاد سلامت در ایران 1390-1384

این مقاله تاثیر فرآیند توسعه ی اقتصادی بر شیوه ی تامین مالی غالب خدمات سلامت در ایران، یعنی پرداخت از جیب، در 31 استان کشور طی دوره ی1390-1384 را مورد بررسی قرار می دهد. این پرداخت ها در صورتی که بیش از 40% توان پرداخت خانوارها باشد، منجر به مواجهه ی خانوارها با هزینه ی زیاد (کمرشکن) سلامت می شوند. تاثیر سطح توسعه یافتگی (ارزیابی شده بوسیله درآمد سرانه و نابرابری درآمدی)، نرخ تورم و نرخ بیکاری، بر نسبت مورد نظر، در قالب مدل پانل دیتا بر اساس داده های مستخرج از منابع آماری مرکز آمار ایران، با بکارگیری نرم افزار E-views 6 بررسی شده است .ضرایب برآورد شده ی ضریب جینی، نرخ بیکاری و نرخ تورم، نشان می دهد که بین متغیرهای نامبرده با نسبت مواجهه ی خانوارهای شهری با هزینه کمرشکن سلامت رابطه مستقیمی وجود دارد. در حالی که میان درآمد سرانه و نسبت مذکور رابطه منفی وجود دارد. در عین حال کشش ضریب جینی بیشترین تاثیر را بر نسبت مذکور دارد. بنابر نتایج حاصل از مطالعه حاضر می توان اظهار داشت که سیاست های مربوط به اصلاح توزیع درآمد، افزایش درآمد سرانه و نیز سیاست هایی که موجب کاهش نرخ فلاکت جامعه (مجموع نرخ بیکاری و تورم) می شوند، که به نوعی بهبود شرایط اقتصادی جامعه را درپی دارند، می توانند موجب کاهش نسبت مواجهه ی خانوارهای شهری با هزینه بالای سلامت شوند.