مروری بر انواع مدل های حیوانی تشنج: مقاله مروری

امروزه مدل های حیوانی متعددی برای القای تشنج های حاد و مزمن از نوع شیمیایی، الکتریکی و ژنتیکی به عرصه تحقیقات راه یافته اند. مکانیسم های متفاوت هر کدام سبب القای نوع متفاوتی از تشنج می گردد. این تنوع در مدل های حیوانی، موجب سردرگمی پژوهشگران جوان گشته است که کدام مدل در یک طرح تحقیقاتی باید به کار گرفته شود. هدف این مطالعه معرفی انواع مدل های حیوانی تشنج و بیان انتخاب مناسب ترین مدل در یک پژوهش است. مدل های پنی سیلین و بیکوکولین مناسب ترین مدل به منظور القای تشنج های فوکال معرفی شده اند. پیلوکارپین و کاینیک اسید نیز می توانند در تکامل تشنج های لوب تمپورال به کار گرفته شوند. مدل های پنتیلن تترازول و سم تتانوس نیز از جمله تشنج زاهایی هستند که می توانند تشنج های حاد و مزمن منتشر و تونیک-کلونیک را القا نمایند. مدل های الکتریکی القای تشنج مانند شوک الکتریکی ماکزیمم مناسب ترین مدل برای القای تشنج های حاد هستند. کیندلینگ الکتریکی آمیگدال نیز می تواند تشنج های تکرار شونده لوب تمپورال را القا نماید. مدل های ژنتیکی از جمله مدل های تشنج های راجعه خودبه خودی و مدل های رفلکسی نیز در برخی مطالعات از جمله صرع غیابی و اودیوژنیک کاربرد بسیار دارند که موش های WAG/Rij از جمله معتبرترین مدل های ژنتیکی صرع غیابی می باشند. انتخاب مدل حیوانی مناسب در بین مدل های حیوانی متعدد برای طراحی یک پژوهش بسیار حیاتی است. شواهد مرور شده در این مطالعه سبب توانمند شدن پژوهشگران جوان خواهد شد تا بتوانند مدل مناسبی را انتخاب نمایند.