اثرات مصرف ترازوسین بر الکتروکاردیوگرافی، شاخص های قلب و عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره متراکم برای القاء آسیت

سندرم آسیت به عنوان یک عارضه متابولیکی، عمدتا به دلیل رشد سریع پرنده و اختلالات ثانویه ناشی از تامین ناکافی اکسیژن برای نیازهای متابولیک رشد، با کاهش فشار اسمزی-کلوئیدی خون به جهت اختلال عملکردی کبد باعث تراوش و تجمع پلاسمای خون در حفره بطنی جوجه های گوشتی اتفاق می افتد. در این تحقیق، اثرات مصرف ترازوسین به عنوان یک α بلوکر کاهش دهنده فشار خون بر الکتروکاردیوگرافی، شاخص های قلب و صفات عملکردی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره متراکم القاء کننده آسیت مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 یک روزه در پنچ تیمار، چهار تکرار با 15 قطعه جوجه گوشتی در هر تکرار در قالب یک طرح کاملا تصادفی (CRD) قرار گرفتند. تیمارها شامل: 1) گروه دریافت کننده جیره متعادل و آب آشامیدنی بدون
ترازوسین(شاهد)، 2) گروه دریافت کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی بدون ترازوسین، 3) گروه دریافت کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازوسین به مقدار یک mg/L، 4) گروه دریافت کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازو سین به مقدار دو mg/L، 5) گروه دریافت کننده جیره متراکم و آب آشامیدنی حاوی ترازوسین به مقدار چهار mg/L بود. در 42 روزگی صفات عملکردی، وزن و ابعاد قلب و الکتروکاردیوگرام های اندامی ثبت و آنالیز شدند. تغییرات مربوط به جیره و میزان مصرف ترازو سین تاثیر معنی داری بر صفات عملکردی جوجه های گوشتی نداشت. استفاده از جیره متراکم باعث افزایش معنی دار میزان چربی حفره شکمی شد. درصد تلفات ناشی از بروز آسیت با مصرف دو و چهار mg/L ترازوسین در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری نشان داد. فاصله (زمان) RR دراشتقاق های II و aVR تحت تاثیرتغییرات مصرف ترازوسین ونوع جیره غذایی قرار گرفت. مصرف دو mg/L ترازوسین باعث کاهش ارتفاع (ولتاژ) موج T و کاهش زمان RR در اشتقاق II شد. مصرف دو mg/L ترازوسین باعث کاهش وزن قلب، افزایش تعداد ضربانات قلب شد. بنابراین، مصرف ترازوسین در سطح دو mg/L آب آشامیدنی، ضمن ثبات در صفات عملکردی می تواند از بروز عارضه آسیت القاء شده به وسیله جیره متراکم از جنبه مشخصه های الکتروکاردیوگرافیک، شاخص های قلبی و تلفات در جوجه های گوشتی تاحد زیادی پیشگیری کند.