ظرفیت سنجی نظریات روابط بین الملل در عمقبخشی خارجی انقلاب اسلامی

عمق بخشی از مفاهیم نوظهور در ادبیات راهبردی است که با قرابت های معنایی اش با مفاهیم صدور انقلاب» و «بازتاب انقلاب» حامل بارمعنایی متمایزی می باشد. اینک در چهل سالگی انقلاب اسلامی در ایران، رهبران و راهبردپژوهان انقلاب برآنند تا با تکثیر ارزش های خود در فراپیرامون، علاوه بر افزایش شعاع اثرشان در محیط های گوناگون، با کاستن از تهدیدات منافع امنیت ملی، بستر لازم برای کسب آن منافع را بیشینه نمایند.
در این راستا تحقیق حاضر -که از حیث هدف، تحقیقی کاربردی بوده و از حیث ماهیت داده ها از زمره ی تحقیقات کیفی محسوب می شود- با استفاده از روش «اجتهادی دلالت محور» با هدف ظرفیت سنجی نظریات روابط بین الملل در عمق بخشی خارجی انقلاب اسلامی، نظریات «سازه انگاری» ، «پخش و اشاعه ی بین المللی» ، «قلمروگستری» و نظرگاه «عمق استراتژیک» را در تعاطی با تعمیق انقلاب اسلامی ارزیابی کرده است و در پایان بهره ی نظری سه نظریه ی موصوف در جهت عمق بخشی خارجی انقلاب اسلامی در محیط های متجانس و نامتجانس را ترسیم نموده دلائل عدم کفایت آن نظریات برای تبیین کامل عمق بخشی مطلوب را بیان می کند.