رابطه بین سطح پلاسمایی لیپوپروتئین (a) و ریسک فاکتورهای ماژور قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع2

مقدمه لیپوپروتئین (a) به عنوان یک عامل خطر در بروز بیماری های عروق کرونر نقش دارد. اگرچه مطالعات زیادی در جمعیت غیر دیابتیک انجام شده است که نقش افزایش غلظت پلاسمایی (Lp(a و بیماری های آترواسکلروتیک را نشان می دهد اما این نقش در جمعیت دیابتیک واضح نیست. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح پلاسمایی لیپوپروتئین و ریسک فاکتورهای ماژور قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 است.
روش کار مطالعه حاضر در کلینیک دیابت بیمارستان امام خمینی تهران طی سال های 1384-1386انجام شد و 346 بیمار از میان 600 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 انتخاب شدند.
جهت اندازه گیری همراهی سطوح بالای (Lp(a و ریسک فاکتورهای قلبی عروقی، بیماران به دو دسته سطوح نرمال ()a)Lp (mg /dl35<(a)Lp) و سطوح افزایش یافته(a)Lp (mg /dl35>(a)Lp) تقسیم شدند و ریسک فاکتورها بین دو گروه با استفاده از آزمون آماری مقایسه شدند.
نتایج نتایج نشان داد که ارتباط مستقیم و معناداری بین (Lp(a با کلسترول تام (217/0=r ، 001/0< p) ، HDL (141/0r=، 008/0P=)، LDL-C (241/0r=، 001/0>p)، آپولیپوپروتئین B (220/0r=، 001/0>P) و نمره سیستم امتیازدهی Framingham (FSS) (135/0r=، 012/0P=) در بیماران وجود داشت. میانگین سطح کلسترول، LDL، HDL، آپولیپوپروتئینB و نمره FSS در گروه (Lp(a افزایش یافته (35Lp(a)≥) به طور معنی داری بیشتر از افراد با Lp(a) نرمال (35>Lp(a)) بود (05/0>p).
نتیجه گیری سطوح سرمی (Lp(a ارتباط چشمگیر مثبتی بر روی متغیرهای لیپیدی (به جز تری گلیسرید) دارد و هم چنین مقادیر بالاتر از mg/dl35 با افزایش ریسک فاکتورهای قلبی عروقی در بیماران دیابتی همراهی دارد.