ارزیابی تحمل به خشکی نهالهای دو گونه بلوط ایرانی و وی ول با استفاده از پارامتر های مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و جذب عناصر

خشکی از جمله تنش های محیطی مهم است که بر رشد و نمو گیاهان اثر منفی می گذارد و از آن جایی که جنگل های زاگرس با اقلیم مدیترانه ای جز جنگل های خشکی گرا هستند، به این منظور تاثیر تنش خشکی بر روی صفات رویشی و فیزیولوژیک و جذب عناصر در دو گونه ی بلوط (برودار و وی ول) بررسی شد. برای انجام این آزمایش، تیمار در 4 سطح کنترل و تنش خشکی اعمال شد. نتایج این مطالعه نشان داد که تنش خشکی تاثیرات منفی بر پارامتر های رویشی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی در دو گونه بلوط مورد نظر داشت، به طوری که اکثر پارامترهای رویشی و فیزیولوژیکی کاهش یافت اما نرخ نشت الکترولیت اندامها افزایش یافت. نتایج جذب عنصر نیز نشان داد که تنش خشکی باعث افزایش میزان پتاسیم در ریشه و ساقه گردید. نتایج نشان داد که میزان شاخص تحمل نیز در گونه بلوط ایرانی در تمام پارامتر های مورد مطالعه به جز وزن تر و خشک برگ بیشتر از گونه وی ول می باشد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که گونه بلوط ایرانی نسبت به گونه وی ول با جذب سدیم کمتر برگ و در نتیجه نسبت سدیم به پتاسیم کمتر و نیز کاهش تعداد برگ توانست مقاومت بهتری را نسبت به تنش خشکی از خود نشان دهد.