مطالعه اثر آترازین بر روی مورفولوژی اسپرم، بلوغ، آسیب DNA و آپوپتوز اسپرم، میزان هورمون تستوسترون و مورفومتری لوله های اسپرم ساز در بیضه رت

آترازین شایع ترین علف کشی است که اثرات مخربی بر روی سیستم تناسلی دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات آترازین بر میزان تستوسترون سرم و توان باروری در رت های نر می باشد.
برای انجام این مطالعه تجربی هشتاد رت نر با وزن 199 الی 207 گرم مورداستفاده قرار گرفت. رت ها به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل- شم، روغن ذرت را به میزان 2/0 میلی لیتر دریافت کردند و سه گروه آزمایشی که آترازین را با دوز 75، 150 و 300 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت خوراکی به ترتیب به عنوان دوزهای پایین، متوسط و بالای آترازین به مدت 5، 15، 30 و 45 روز دریافت کردند. پارامترهای وزن بدن و بیضه ها، میزان هورمون تستوسترون ، قابلیت زنده مانی، تعداد، درصد اسپرم های نابالغ، آسیب DNA و آپوپتوز اسپرم ها و تغییرات بافت بیضه مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج اندازه گیری های هورمونی نشان داد که در گروه های دریافت کننده آترازین غلظت هورمون تستوسترون کاهش یافته است. وزن بدن و بیضه در گروه های آزمایشی به طور معنی داری کاهش یافته بود (05/0P<). درصد اسپرم های زنده در گروه های آزمایشی، به صورت وابسته به دوز کاهش یافته بود همچنین اسپرم های نابالغ، اسپرم ها با DNA آسیب دیده و آپوپتوتیک در همه گروه های آزمایشی افزایش یافته بود.
می توان نتیجه گرفت که تجویز خوراکی آترازین می تواند سطح هورمون تستوسترون را کاهش داده و همچنین این علف کش می تواند اثرات مخربی بر بافت بیضه و روند اسپرماتوژنز داشته باشد.