تجزیه و تحلیل رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان بر اساس مشخصات دموگرافیک

رضایت شغلی یکی از اساسی ترین عوامل موثر برحفظ سلامت روانی و ذهنی پرستاران است که برکیفیت عملکرد و خدمات مراقبتی ارائه شده توسط آنها تاثیر بسزایی دارد، از اینرو مطالعه این متغیر مهم سازمانی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. این مطالعه به تجزیه وتحلیل رضایت شغلی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان براساس مشخصات دموگرافیک آنها می پردازد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی 304 نفر از پرستاران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی همدان با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از نوع نسبتی انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتور بود. در تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، و آزمون های تی نمونه های مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج نشان داد که اکثریت شرکت کنندگان (3/74%) دارای رضایت شغلی متوسط، 3/1 درصد رضایت بالا و 4/24 درصد دارای رضایت شغلی پایین بودند. رضایت شغلی اکثر پرستاران در حیطه های سرپرستی (0/51 درصد)، همکاران (0/51درصد) و ماهیت شغل (0/53 درصد) در سطح خوب؛ در حیطه های ارتقاء (7/46 درصد) و ارتباطات (4/48 درصد) در سطح متوسط و در حیطه های پرداخت (1/69 درصد)، پاداش های احتمالی (6/79 درصد)، رویه های عمل (4/91 درصد) و مزایای جانبی (6/79 درصد) در سطح پایین بود. رضایت شغلی پرستاران بر حسب جنسیت (005/0=P، 8/2-=t)و سابقه کار (008/0=P ،95/4=F) دارای تفاوت آماری معناداری بود اما رضایت شغلی آنها برحسب سن تفاوت آماری معناداری نداشت.