بررسی اثربخشی الگوی مساله محوری دیوید مریل در آموزش روش تحقیق در مامایی

پیشرفت جوامع وابستگی انکارناپذیری به سطح آموزش، تحصیلات و گسترش کمی و کیفی نظام آموزشی و به ویژه نظام آموزش عالی دارد. این امر مهم در دانشگاه های علوم پزشکی ازاهمیت بسزایی برخوردار می باشد. با توجه به اهمیت الگوی مساله محوری در افزایش اثربخشی آموزش به طور کلی، هدف این پژوهش، معرفی مدل اثربخش مساله محور در ارتباط با آموزش علوم پزشکی می باشد.
پژوهش حاضر از لحاظ هدف تحقیق با توجه به اهداف پژوهش، جزء پژوهش های کاربردی می باشد. از منظر نحوه ی گردآوری داده ها، در مجموعه تحقیقات شبه آزمایشی (گروه های نامتعادل) قرار می گیرد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشکده مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد لارستان در سال 1395می باشند. که با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 43 نفر از شرکت کنندگان در درس روش تحقیق رشته ی مامایی، برای این پژوهش انتخاب شدند، که به صورت تصادفی ساده از این تعداد، گروهی 23 نفره از دانشجویان در گروه آزمایش و گروهی 20 نفره در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل دو پرسشنامه نگرش و رضایت و همچنین یک آزمون پایان دوره بود. روایی تمامی ابزارها با استفاده از روایی محتوایی سنجیده شد. میزان پایایی پرسشنامه رضایت و نگرش با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 87 و 83 درصد و میزان پایایی آزمون پایان دوره با استفاده از روش کودرریچاردسون 91 درصد محاسبه گردید.
نتایج پژوهش حاضر به طور کلی حاکی از بهبود آموزش روش تحقیق در رشته ی مامایی در سه زمینه ی نگرش(000/0>p ) رضایت (000/0>p ) و یادگیری (000/0>p ) فراگیران بر اثر کاربست الگوی اصول اولیه ی آموزش از دیوید مریل می باشد.
انتظار می رود با توجه به نتایج این پژوهش، از این الگو در علوم پزشکی به طور کلی و آموزش مامایی به طور ویژه استفاده شود.