جداسازی، شناسایی و بررسی تغییرات پروتئین های غدد شیری زنبور عسل در سنین مختلف رشد به روش الکتروفورز ژل پلی اکریل آمید سدیم دودسیل سولفات

آنزیم های گوارشی آلفا گلوکزاکسیداز، آمیلاز و گلوکزاکسیداز که از مهم ترین پروتئین ها در غدد شیری زنبورهای جستجوگر می باشند به همراه سه پروتئین دیگر به عنوان پروتئین های اصلی برای ساخت ژله رویال، در زنبورهای کارگر پرستار بیان می شوند. با توجه به این که بیان متفاوت این پروتئین ها در سنین مختلف، موجب پردازش ساختار عسل و تولید ژله رویال می شود، هدف از این پژوهش بررسی این تغییرات در سنین مختلف بود. برای این منظور استخراج پروتیئن های غدد شیری با چهار روش تریس، فسفات، تری کلرواسیداستیک و فنل بررسی و سپس با سه روش رنگ آمیزی کوماسی بریلیانت بلو آر 250، نیترات نقره و کوماسی بریلیانت بلو جی 250 ارزیابی شد. پس از تعیین بهترین روش استخراج و رنگ-آمیزی، پروتئین ها با روش برادفورد هم غلضت شدند و بیان آنها در پنج دوره سنی تولد، 5، 10، 15 و 20 روزگی بررسی گردید. نتایج نشان داد که بالاترین میزان بیان پروتئین های غدد شیری موثر در ژله رویال، مربوط به سن 10 روزگی و کمترین میزان بیان پروتئین ها مربوط به 20 روزگی بود. بیش ترین میزان بیان در پروتئین های موثر در تولید عسل در گلوکزاکسیداز و در 20 روزگی و کمترین میزان بیان در پروتئین های بیان شده در پروتئین آمیلاز و گلوکزاکسیداز در سنین تولد، 5 و 10 روزگی بود. همچنین بیشترین حجم بیان پروتئین های اصلی ژله رویال مربوط به سنین 5 و 10 روزگی بود. به نظر می رسد که تفاوت های زیاد در نرخ بیان پروتئین ها در سنین مختلف، یکی از مهم ترین عوامل موثر در کیفیت و کمیت عسل و ژله رویال در زنبور عسل باشد.