تاثیر نمک کلرید کلسیم در افزایش فعالیت بیوکنترلی مخمر رودوترولاموسیلاجینوزا 3Aدر کنترل کپک آبی سیب پنیسیلیوم اکسپنسیوم

در این تحقیق جدایه 3Aاز مخمر رودوترولا موسیلاجینوزا[1] برای کنترل کپک آبی سیب پنیسیلیوم اکسپنسیوم[2] به کار گرفته شد. کپک آبی سیب از بافت آلوده سیب جداسازی شد. آزمون تست تقابل، متابولیت های خارج سلولی و مواد فرار در آزمایشگاه برای ارزیابی قدرت بیوکنترلی مخمرها به کار گرفته شد. مخمر آنتاگونیست توانست رشد قارچ را در آزمایشگاه کاهش دهد. میزان کاهش رشد عامل کپک آبی سیب، در آزمون کشت تقابل 38/53 درصد، در مورد گاز فرار41/84 درصد، و در تست متابولیت های خارج سلولی 16/86 درصد بود. نمک کلرید کلسیم با دو درصد حجمی به طور معنی داری از رشد عامل بیمارگر جلوگیری کرد در حالی که اثر سوئی بر روی تعداد کلنی های مخمری در محیط PDBنداشت. غلظت Cell/ml107 از مخمررودوترولا موسیلاجینوزا 3Aبر روی جوانه زنی و همچنین طول لوله جوانه زنی اسپور عامل بیمارگر پنیسیلیوم اکسپنسیومدر آزمایشگاه اثر کنترلی گذاشت، و همچنین از ظهور بیماری و توسعه بیماری نیز جلوگیری کرد. ارتباط معنی داری بین غلظت مخمر به کار رفته و کنترل قارچ بیمارگر وجود داشت. با اضافه کردن کلرید کلسیم به مخمر نرخ جوانه زنی اسپورها و همچنین طول لوله جوانه زنی اسپورها در آزمایشگاه، و متعاقبا ظهور بیماری و قطر لکه ها در مقایسه با تیمار مخمر تنها کاهش پیدا کرد. زمانی که سوسپانسیون سلول های مخمری به غلظت Cell/ml108 رسید، رشد بیمارگر به طور کلی در آزمایشگاه متوقف شد، و هیچ آلودگی ای در سیب های تیمار شده با یا بدون نمک کلرید کلسیم یافت نشد، علاوه بر این نمک کلرید کلسیم قادر به افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان مانند پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز شد، که این افزایش در مورد کاربرد مخمر آنتاگونیست بر روی سیب های آلوده نیز اتفاق افتاد، ولی مقدار القای مقاومتی که به وسیله نمک کلرید کلسیم اتفاق افتاد بسیار بیشتر از مخمر به تنهایی بود.[1]Rhodotorula mucilaginosa[2]Penicillium expansum